▨ نام شعر: هیچیم و چیزی کم

▨ شاعر: مهدی اخوان ثالث

▨ با صدای: مهدی اخوان ثالث

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

_________

هیچیم

هیچیم و چیزی کم

ما نیستیم از اهلِ این عالم که می‌بینی

وز اهل عالم‌های دیگر هم

یعنی چه؟ پس اهل کجا هستی؟

از عالمِ هیچیم و چیزی کم، گفتم

غم نیز چون شادی برای خود

خدایی، عالمی دارد

نورِ سیاه مبهمی دارد

پس زنده باشد مثل شادی، غم

ما دوست‌دارِ سایه‌های تیره هم هستیم

و مثل عاشق، مثل پروانه

اهل نمازِ شعله و شبنم

اما

هیچیم و چیزی کم.

□

رفتم فراز بام خانه، سخت لازم بود

شب بود و مظلم بود و ظالم بود

آن‌جا چراغ افروختم، اطراف روشن شد

و پشه‌ها و سوسک‌ها بسیار

دیدم که اینک روشنایم خورده خواهد شد

کِشتم اسیرِ بی‌مروت زرده خواهد شد

باغِ شبم افسرده، خونِ مرده خواهد شد

خاموش کردم روشنایم را

و پشه‌ها و سوسک‌ها رفتند

غم رفت، شادی رفت

و هول و حسرت ترک من گفتند

و اختران خفتند

آنگاه دیدم آن طرف‌تر از سه‌کنجِ بام

یک دختر زیباتر از رویای شبنم‌ها

تنها

انگار روحِ آبی و آب است

انگار هم بیدار، هم خواب است

انگار غم در کسوتِ شادی ست

انگار تصویر خدا در بهترین قاب است

انگارها بگذار

بیمار!

او آن «نمی‌دانی و می‌دانی» ست

او لحظهٔ فرّار جادویی

او جادوانه جاودان‌تاب است

محضِ خلوص و مطلقِ ناب است

□

از بام پایین آمدیم، آرام

همراه با مشتی غم و شادی

و با گروهی زخم‌ها و عدّه‌ای مرهم

گفتیم بنشینیم

نزدیک سالی مهلتش یک دم

مثل ظهور اولین پرتو

مثل غروب آخرین عیسایِ بن مریم

مثل نگاه غمگنانهٔ ما

مثل بچهٔ آدم

آنگاه نشستیم و به خوبی خوب فهمیدیم

باز آن چراغ روز و شب خامش‌تر از تاریک

باز ما

باز هیچیم و چیزی کم.

▨

مهدی اخوان ثالث

متخلص به م. امید

ـــــــــــ

پی‌نوشت: متن فوق از روی صدای شاعر پیاده شده و با متن چاپ شده در کتاب، کم و بیشی‌هایی دارد.