Η Χιονίστρα προέρχεται από την Κίο της Βιθυνίας (σήμερα Gemlik). Ιδρύεται τον 7ο - 8ο αιώνα π.Χ.από Μιλήσιους και λόγω της κομβικής της θέσης στις ακτές της Προποντίδας, παραμένει ένα από τα σημαντικότερα κέντρα του ελληνισμού, τόσο στα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας όσο και αργότερα. Στα 1919, ο πληθυσμός της ανέρχεται σε περίπου 5.000 κατοίκους, εκ των οποίων 4.630 ήταν Έλληνες. Με την καταστροφή, η πόλη ερημώνεται και οι κάτοικοί της ιδρύουν πια στην Ελλάδα νέους οικισμούς, όπως η Νέα Κίος στην Αργολίδα.
Η Χιονίστρα μας παραδίδεται στον 4ο –και εξαντλημένο– τόμο των Μικρασιατικών Χρονικών (1948). Συμπεριλαμβάνεται στη συλλογή παραμυθιών της Ελπινίκης Σταμούλη Σαράντη, μίας από τις πιο πλούσιες συλλογές Μικρασιατικών παραμυθιών. (Τα ηχογραφημένο παραμύθι Χρυσομέλικα και Χρυσοτσάκατα Κοριτσάκια, το οποίο θα βρείτε στο podcast μας, προέρχεται από την ίδια συλλογή).
Είναι για μένα τιμή και χαρά να βοηθήσω να γνωστοποιηθεί στις νεότερες γενιές το παραμύθι, σε μια ελληνική του εκδοχή, μέσα από το προφορικό “ζωντάνεμα” του, στο podcast του Ιδρύματος Λασκαρίδη.
Στην αφήγησή μου, έμεινα πολύ κοντά στο πρωτότυπο κείμενο και πρόσθεσα μόνον ένα επεισόδιο (με το φαρμακωμένο ζωνάρι) στην προσέγγιση της μητριάς, διότι στα λαϊκά παραμύθια έχουμε πάντα το στοιχείο της τριαδικότητας, που στην συγκεκριμένη καταγραφή λείπει.
Τέλος, επέλεξα να ενσωματώσω κάποια ηχητικά εφέ, εφόσον η τεχνολογία μας δίνει αυτήν την δυνατότητα, πάντα όμως με φυσικούς ήχους, από τη φωνή μου και από τα απλά μουσικά μου όργανα, χωρίς να “προδίδω”, θέλω να πιστεύω, τη λιτότητα που αποτελεί βασικό γνώρισμα της λειτουργικότητας της αφήγησης των λαϊκών παραμυθιών.