Στην Αμφίβολο Ζωή (περίπου 1870), ο Εμμανουήλ Ροΐδης αποτυπώνει, με την ειρωνεία και το οξύ του πνεύμα, έναν από τους πιο σκοτεινούς φόβους της εποχής: τον πρόωρο ενταφιασμό.

Οι γιατροί διέθεταν πενιχρά και αβέβαια μέσα· ... καθρεφτάκια μπροστά-στο-στόμα, ... απουσία σφυγμού, θόλωση των οφθαλμών, ακαμψία των μελών. Σημάδια που άλλοτε παρέπεμπαν σε θάνατο και άλλοτε σε λήθαργο ή υποθερμία. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα των «ασύλων αμφιβόλου ζωής», κτιρίων όπου τοποθετούσαν τους νεκροφανείς με ένα κουδούνι στο χέρι, μήπως και η σιωπηλή σπίθα της ζωής ξαναφουντώσει.

Η ιατρική δεν είχε ακόμη ξεκαθαρίσει το όριο μεταξύ ζωής και θανάτου· το σκοτάδι της άγνοιας γέννησε πλήθος ιστοριών: ανθρώπους που τάφηκαν ζωντανοί, που ανένηψαν πάνω στην πυρά ή στο τραπέζι της ανατομίας. Ο θάνατος, τότε, δεν ήταν ποτέ βέβαιος προτού εμφανισθεί η σήψη.

Το δωρεάν ηλεκτρονικό βιβλίο, θα το βρείτε στην ιστοσελίδα της Practitioners' book Avenue LLP, practibooks.co.uk