การกล่าวหาผู้อื่นว่าเป็นอย่างนั้นอย่างนี้โดยปราศจากข้อมูลที่ถูกต้องชัดเจนนั้น ท่านว่าเป็นบาปปาก เป็นการกล่าวเพ้อเจ้อ เพราะทำให้คนที่ไม่รู้ไม่เห็นข้อเท็จจริงหรือ คนที่หูเบาเชื่อง่ายเข้าใจผิด แต่เรื่องนั้นผู้รู้จริง ผู้เห็นจริง หรือผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ได้สัมผัสเองย่อมรู้ว่าเป็นเรื่องที่พูดโดยปราศจากข้อเท็จจริง พูดเพื่อให้เป็นข่าวหรือเพื่อ สะใจบางอย่างเท่านั้น คนพูดนั้นเองก็เสียรังวัดไป ทำให้คำพูดไม่มีน้ำหนัก ทำให้เป็นคนขาดความน่าเชื่อถือตลอดไป และคนที่โกหกหลอกลวงผู้อื่นโดยไม่ละอายบาปเพียงเพื่อให้ตัวเองอยู่รอด ไม่ต้องเสีย ไม่ต้องรับผิดชอบ หนีหน้าไปเฉยๆ นั้นเริ่มมีดาดดื่นขึ้น เพราะจิตสำนึกในการละอายชั่วกลัวบาปในหมู่ผู้คนยุคใหม่เริ่มลดน้อยลงเรื่อยๆ จำต้องรู้เท่าทันและระวังตัวกันไว้ให้ดี ทำตามคำโบราณที่สอนไว้ว่า “กันไว้ดีกว่าแก้” ย่อมเหมาะสมที่สุดเมื่อเกิดความสงสัยว่าเขาจะเล่นไม่ซื่อ.

จากหนังสือ กิร ดังได้สดับมา โดย พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙) ; ผู้อ่าน AmJaree

เพลง Narongrit Tosa-nga - ลาวครวญ https://open.spotify.com/track/5KjWSuam4CtWbfAqNBcSWe?si=eaea9048f97f4da3