برای همه‌ی ما سخته که ببینیم فرزندانمان عصبانی، غمگین و يا مضطرب هستند. . گرایش طبیعی ما اینه که بخواهیم موانع را برطرف کنیم و اوضاع را سر و سامان بديم و کاری کنیم که بچه هامون خوشحال و بانشاط باشند، اما این روش به به اونها ياد نميده که چطور احساسات ناراحت کننده‌شون را مدیریت کنند!! . 📌علاوه بر گوش دادن به اين فايل صوتي، ازتون ميخوام اين ٤ تا توصيه كاربردي رو هم بخونيد تا تحملتون نسبت به هيجان هاي منفي بچه ها كمي بيشتر بشه: ۱. يادتون نره که شما والد کودک خود هستید. پس مانند مشاورین با او صحبت نکنید. کودک در آن لحظه با هیجانش به سمت شما آمده است. پس منطقش درآن لحظه خاموش است و به دنبال راهکار نیست. تنها چیزی که نیاز دارد این است  که والدش حس او را بفهمد. پس فقط آنچه می‌بینید و می‌شنوید را منعکس کنید: به نظر می‌آید خیلی ناراحت هستی یا منم وقتی مثل تو این اتفاق برام می‌افتاد حالم خیلی بد بود. ۲.اگر در آن لحظه هیچ جمله‌ای به ذهنتان نمی‌رسد با زبان بدنتان با او صحبت کنید. اگر اجازه داد او را در آغوش بگیرید و یا با تکان‌های سر او را تایید کنید. ۳.اگر شدت هیجان کودکتان زیاد است و احساس می‌کنید هر لحظه در حال انفجار است؛ خودتان را مانند مخزنی برای خالی شدن او قرار دهید. اما به خاطر داشته باشید که هیجانات او را بپذیرید نه رفتارهای نامناسبش را ! کودک حد و فاصله خود را با والدین باید بداند. اگر شروع به زدن و برخورد فیزیکی با شما داشت، به آرامی دست‌های او را بگیرید و به او متذکر شوید که اگر به این کار ادامه دهد شما نمی‌توانید به او کمک کنید. اجازه دهید که آن‌ها بدانند شما برای آن‌ها و در کنارشان هستید، اما اگر بخواهند رفتارهای نامناسبی نشان دهند که آزاردهنده است، شما از آن‌ها فاصله می‌گیرید. ۴. سریعا به او راه حل ندهید. در زندگی خود دیده‌اید که تاب‌آوری و تحمل افراد در نتیجه تجربه شرایط سخت بالا رفته است. اگر فرزندان ما هیچ مشقت و سختی‌ای را تجربه نکنند، نمی‌توانند مهارت تاب آوری و انعطاف پذیری را در خود رشد بدهند. . 📚منبع:www.verywellmind.com