Απ’ τα δέκα μου, το καλοκαίρι μετά την Τετάρτη δημοτικού, λάτρεψα την κατασκήνωση γιατί έκανα φίλους, διασκέδαζα κι ήταν κι οι εγκαταστάσεις πολύ όμορφες.

Ο χώρος της κατασκήνωσης ήταν στο Σούνιο, σε μια όμορφη τοποθεσία μετά το Λαύριο, μέσα στο πράσινο και τα πεύκα.

Αυτά, βέβαια, τα περιβαλλοντολογικά, λίγη σημασία είχαν στα παιδικά μου μάτια εκείνη την εποχή.

Για μένα πρώτη προτεραιότητα ήταν το παιχνίδι, οι παρέες, το κολύμπι.