Στο προηγούμενο επεισόδιο αγγίξαμε το πώς το τραύμα μπορεί να διαμορφώσει έναν νάρκισσο∙ σήμερα στρέφουμε το βλέμμα εκεί όπου συχνά αποφεύγουμε να κοιτάξουμε: στο πρόσωπο που πληγώνεται από αυτή τη δυναμική. Εμβαθύνουμε στο τι σημαίνει να ζεις δίπλα σε έναν άνθρωπο που δεν αντέχει την ευαλωτότητα, πώς το θύμα εκπαιδεύεται να μικραίνει για να χωρέσει στις ανάγκες του άλλου και με ποιους αθόρυβους τρόπους χάνεται η αίσθηση του εαυτού.

Μέσα από τη συνέχεια των ιστοριών και το ψυχοδυναμικό τους υπόστρωμα, εξερευνούμε το διαγενεακό αποτύπωμα που κουβαλά το θύμα — εκείνο το λεπτό, βαθύ ίχνος που γράφεται πολύ πριν αναγνωριστεί. Βλέπουμε πώς η σχέση με τον ναρκισσιστή γίνεται καθρέφτης παλαιότερων τραυμάτων της οικογένειας και τι χρειάζεται για να σπάσει ο κύκλος.

Ένα επεισόδιο για εκείνους που σιώπησαν, προσαρμόστηκαν, άντεξαν. Και για την πρώτη στιγμή που αρχίζουν να βλέπουν τον εαυτό τους ξανά.