
นิทานพื้นบ้านอีสาน มีความพร่าเลือนของความจริง และความไม่จริงอยู่ในนั้น ซึ่งเป็นแรงบันดาลใจให้ สาคร วงษ์ราชสีห์ ได้เริ่มศึกษา ค้นคว้า อ่าน และแสวงหาผู้ให้ข้อมูลเรื่องเล่า เพื่อนำตัวบทนิทานมาผลิตซ้ำ คลี่คลาย ให้มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ด้วยการเล่าใหม่ผ่านงานศิลปะสร้างสรรค์ในรูปแบบสื่อผสม เพื่อส่งต่อความทรงจำในนิทานพื้นบ้านอีสานที่สะท้อนชีวิตของผู้คนในอดีต ข้ามกาลเวลามาจนถึงปัจจุบัน และอนาคต งานศิลปะของเขาจึงเป็นการบันทึกเรื่องเล่าความทรงจำของผู้คน เป็นตัวกลางในการอนุรักษ์ให้นิทานไม่ให้เลือนหายไปหรือถูกหลงลืมว่าเคยมีอยู่