یکی از دغدغه هایی که معمولا شرکت ها دارند نحوه رویارویی آن‌ها با بانک است. معمولا شرکت ها در آغاز فعالیت خود، برای دریافت وجه، نقدینگی و انجام بیزینس به موسسات مالی و بانک ها مراجعه می کنند تا بتوانند تسهیلاتی را بگیرند اما گاهی اوقات به دلیل عدم آگاهی، خساراتی را به بار می آورند. معمولا نحوه تسویه و تاریخ انجام آن بسیار اهمیت دارد و برخورد با معوقات سیاست خاص خود را می طلبد تا خسارات کمتری شامل مجموعه شود. در این زمینه لازم است تا در مورد واژه های مورد بحث صحبت کنیم: موسسات مالی سه دسته هستند: بانک‌ها: موسسات مالی هستند که باید مجوز عملیات بانکی را از بانک مرکزی دریافت کنند. اگر بانکی اجازه فعالیت بانکی نداشته باشد، تمامی عملیات انجام شده آن تبدیل به عملیات قرص الحسنه می شود. اجازه سود ندارد و کارمزد فقط می تواند بگیرد. موسسات اعتباری: مجوز فعالیت بانکی را ندارند اما سود، سود مقرری بانک مرکزی نیست و فقط یکسری از عملیات بانکی را می تواند انجام دهد. موسسات غیرمجاز: مشکلات بسیاری را ایجاد کردند و دردسرهای زیادی را برای افراد ایجاد کردند. حسابداران هر مجموعه در زمان گرفتن تسهیلات، باید تاریخ دریافت تسهیلات و نوع قراردادی که با بانک موردنظر بسته می شود را بشناسند و بر امور مالی تسلط لازم را داشته باشند. هر وام شروعی برای بازپرداخت دارد و باید آن را بازگرداند اما همیشه این موضوع به یک شکل نیست. باید بدانید از چه تاریخی و با چه نرخ سودی و به چه شکلی تسهیلات باید بازگرداندده شود و این موضوع نیازمند شناخت عملیات بانکی است. قراردادهای بانکی به سه دسته تقسیم می شود: عقود مشارکتی: بانک با مشتری خود در زمینه برخی از موضوعات مثل صادرات و یا واردات شریک می شوند. معمولا طرفین آورده ای دارند و نسبتی برای تقسیم سود بین آن ها وجود دارد. زمان پرداخت در این عقود، متفاوت است. عقود مبادله ای: در این عقود، دفترچه اقساط ارائه می شود که نشان دهنده میزان سود وام است. همچنین زمان پرداخت آن کاملا مشخص است و نحوه مانده گیری و جریمه عدم پرداخت آن نیز تعیین شده است. عقود تعهدی: قرار نیست بازپرداخت شود مگر اینکه تخلفی صورت گیرد. مثل استفاده از ضمانت نامه ها