"Veel mooie dingen dienen zich aan als je er niet te verkrampt op zit te wachten."

Een trieste primeur: voor het eerst in anderhalf seizoen namen we op zonder muffins. Sofie Lemaire liet het niet aan haar hart komen en kwam hartstochtelijk vertellen over haar moment of clarity.'

Het voelde zoals Spiderman die voor het eerst beseft dat hij naar het dak van een gebouw kan vliegen. En tot mijn verbazing lukte het.'

Stress op en over het werk, de omgang met onze eigen emoties, de combinatie van het prille moederschap met een hectische baan, de truc van de champagnekurk: het kwam allemaal aan bod.

Sofie lachte haar aanstekelijke lach en wij noteerden vlijtig. Zelfs, zeker, toen ze West-Vlaams begon te klappen.'

Ik denk dat we het allemaal kunnen, dat we allemaal kunnen beslissen dat we het niet zo belangrijk vinden wat wij doen in de wereld.'