ریچارد باخ از نوادگان یوهان سباستین باخ، موسیقیدان بزرگ آلمانی است. او در ۱۹۳۶ متولد شد. ریچارد در جوانی به خلبانی علاقه پیدا کرد و در آن زمینه فعالیت‌اش آغاز شد اما هم‌زمان میل زیاد و استعداد او برای نوشتن بود که او را به سمتِ دست به قلم بردن هدایت کرد.
در دهه ۱۹۷۰ بود که با دو اثرش «جاناتان مرغ دریایی» و «اوهام» که کتاب‌های پرفروش آن دوره بود معروف شد.
در همه کتاب‌های وی می‌توان آثار عشق به پرواز را مشاهده کرد؛ در یکی از الهام‌بخش‌ترین کتاب‌های او که در این قسمت از آئین آینه از آن نام می‌بریم به نام «جاناتان مرغ دریایی»، روایت پرنده‌ای را تعریف می‌کند که می‌خواهد غایت زندگی خود را بیاید و بنابراین باید از بندهای کهنه و گذشته رها شود و دست از تقلید کردن از سایر هم‌نوعانش بشوید و بال بگشاید و در بی‌نهایت آسمان به اوج برسد. این مسیر برای جاناتان البته با چالش‌های سختی همراه است اما انگیزه وی مستحکم و خلل‌ناپذیر است.
شاید چند سوالی که بتوان از دل این داستان بیرون کشید این‌ها باشند که آیا «گر خواهی نشوی رسوا هم‌رنگ جماعت شو» می‌تواند همیشه مثبت باشد؟ چه زمان نیاز پیدا می‌کنیم که به فرهنگ‌ و طرز فکرها و رویکردهای رایج در اطراف نگاهی دقیق کنیم؟ و جسارت تغییر را باید از کجا به‌ دست بیاوریم؟