Bazen bir kelimeyi söylerken duraksarız.
Bazen bir hissi dile getirmeden önce, ne düşünürler diye bakarız.
Ve zamanla, içimizde olanla dışarıda gösterdiğimiz şey birbirinden uzaklaşır.

Ama özgüven, kendiliğimizi sansürlemeden ortayakoyabilmektir.
İçimizden geldiği gibi davranmak, ruhumuzun görünür hâlidir.
Bu hâl, en samimi, en dokunaklı, en gerçek olanıdır.
Ne eksik, ne fazla… sadece biz.

Bugün, dışarıdan nasıl göründüğümüzü değil; içeriden nasıl hissettiğimizi merkeze alıyoruz.
Maskeleri, rollerimizi, başkalarının beklentilerini bir kenara bırakıyoruz.

Çünkü kendimiz gibi var olduğumuzda, dünya da bize gerçekten yaklaşmaya başlar.

Ve işte bu, özgüvenin en sahici hâlidir.