Hatırlaması zor, etkisi büyük olan çocukluğumuzdan konuştuk. Yine bambaşka şekilde büyüyüp farklı farklı anılar biriktirmiş olsak da özlemle bahsettiğimiz, biraz da içinde kaybolduğumuz uçsuz bucaksız bir şeymiş. Bambaşkalık içinde derin ortaklıkları da barındırmış. Konuşurken fark ettik, biz içimizdeki çocuğu kaybetmemek için direnenlerdeniz. Siz nasılsınız? Keyifle dinleyiniz, nostaljilerde dolanırken bizi de anınız. Anılaaaaaağğrr :)