Afgelopen juli overleed onze lieve vriend en collega Jan Willem Roos. In deze aflevering vertelt zijn geliefde Martina - eveneens trainer bij het Centrum voor Tantra - onder meer over het verliezen van Jan Willem, hoe het op dat moment met haar is en hoe haar spirituele beoefening haar ondersteunt in haar proces.
Zou je deze aflevering aanbevelen? Help dan ons bereik te vergroten door de aflevering te beoordelen, dank alvast!
Voor meer informatie over ons werk ga je naar centrumvoortantra.nl
muziek credits: Ron Gelinas - The Art of Healing
***************************************************************************
In de podcast verwijst Martina naar een zenverhaaltje waar Jan Willem het vaak over had, bij deze de tekst:
Geluk of ongeluk?
In een dorpje op het Chinese platteland, leefde een boer met zijn zoon. Naast hun hut en wat land was hun enige bezit dat ze hadden hun paard. Zo konden ze het land bewerken en in alle bescheidenheid rondkomen.
Op een dag brak het paard door de omheining en rende weg. Na lang zoeken was het nergens te vinden. Diezelfde avond kwamen de dorpelingen bij de Chinese boer op bezoek om hun medeleven te betuigen. “Wat vreselijk! Verschrikkelijk!”, zeiden ze. “Hoe moet het nu met het land? Wat een ongeluk!”
Maar de boer glimlachte rustig en zei: “Geluk of ongeluk? Wie zal het zeggen? Het enige dat ik weet, is dat het paard is weggelopen.”
De dag daarna gingen de boer en zijn zoon weer aan het werk op het stuk land en maakten er het beste van. Na een aantal weken kwam plots het paard weer aangelopen. Met in zijn kielzog een kudde van wel tien wilde paarden!
Die avond kwamen de dorpelingen weer naar de boer toe om hun gelukswensen te geven: “Wat een geluk! Wat geweldig! Je bezit ineens 11 paarden!”
Maar de boer glimlachte rustig en zei: “Geluk of ongeluk? Wie zal het zeggen? Het enige dat ik weet, is dat mijn paard weer terug is en dat er tien andere paarden bij zijn.”
De volgende dag wilde de zoon proberen of hij de paarden kon temmen. Hij klom op de rug van één van de wilde paarden. Deze was hier echter niet van gediend en bokte net zolang totdat de zoon op de grond belandde en beide benen brak.
Die avond stonden de dorpelingen weer bij de boer: “Wat vreselijk! Je zoon! Beide benen gebroken! Nu kan hij niet helpen op het land! Wat een vreselijk ongeluk! Hoe moet dat nu?”
Maar de boer glimlachte rustig en zei: “Geluk of ongeluk? Wie zal het zeggen? Het enige dat ik weet, is mijn zoon zijn beide benen gebroken heeft.”
De volgende dag kwam er bericht dat er een oorlog was uitgebroken en dat alle jongemannen die daartoe in staat waren zich onmiddellijk moesten melden om het leger van het land te dienen.
En de boer glimlachte rustig en dacht ….