Aanzetten tot doen. Na stap 1, komt stap 1.
Ze vonden elkaar in het gevoel dat "het" schuurde. Dat de manier waarop we als mensen werken, niet altijd even logisch is, maar omdat we dat nu eenmaal zo doen. Dat willen ze veranderen en mensen uitdagen om kritisch te zijn op de toegevoegde waarde. De waarde wordt pas achteraf bepaald en dan moet je dus eerst doen.
Ze bieden inspiratie via lezingen en workshops en werken volgens de 90-9-1 regel. Als ze al een paar mensen tot doen kunnen aanzetten is dat al een mooi resultaat. Ze zijn op een missie om het gat tussen denken en doen zo klein mogelijk te maken en zo waarde te creëren. Waardecreatie is subjectief en door het gesprek met elkaar aan te gaan kom je erachter wat iemand het waard vindt.
Dat doen vereist creativiteit en nieuwsgierigheid. Het mooie is dat iedereen dat heeft, bij geboorte. Het zijn universele waarden en dat wordt minder vanaf je 4e levensjaar. Ze beschrijven dat mooi als de staat van terminale serieusheid. Dat is een combinatie van het aantal vragen dat iemand stelt vermenigvuldigt met het aantal keer dat je lacht op een dag. Rond je 50ste bereik je de kritische grens als je niet oppast. Door ermee te blijven spelen en oefenen blijf je echter scherp en creatief.
Dank Arthur en Patrick voor jullie verfrissende kijk op zaken!
Meer lezen, https://www.vrijedenkers.nl/