In deze aflevering ontmoeten twee zusters elkaar aan de drempel van de seizoenswisseling. Moronoe, de Crone, draagt de stilte van de lange nacht in haar stem. Ze fluistert over het afleggen van wat versleten is — lagen die niet meer passen, verhalen die hun werk hebben gedaan. Mazoe, de Moeder, stelt de vragen. Samen verkennen ze de kunst van loslaten en woede. Hoe strippen we onszelf van wat geen functie meer heeft? Welke jas trekken we aan, nu de wind van verandering opsteekt? Een gesprek over woede als brandstof. Over het ritueel van vervellen. Over de moed om te zijn in het diepe donker — en de gelaagdheid van opnieuw beginnen.