Na Dżumie Alberta Camusa, od lat będącej szkolną lekturą, wychowały się całe pokolenia uczniów. Regularnie na przedmaturalnych giełdach pojawiają się spekulacje o możliwych tematach, w których należałoby wytłumaczyć alegorię tytułu, omówić postawy mieszkańców Oranu wobec losu albo przeprowadzić analizę ethosu lekarskiego na przykładzie jednego z głównych bohaterów – doktora Rieux.

Ten współczesny mit, traktujący o przeznaczeniu człowieka, napisany został przez znakomitego artystę, a nie przez filozofa. Z odwagą stawia on istotne pytania teologiczne odnośnie do sensu ludzkiego cierpienia, ludzkiej wolności, nawrócenia oraz Bożej sprawiedliwości w obliczu ludzkiego grzechu.

Autor Dżumy nigdy nie mówił o sobie, że jest ateistą, a przyglądając się swoim bohaterom zastanawiał się, czy jest możliwa świętość bez Boga i jak być szczęśliwym w świecie, w którym suma nieszczęść jest większa niż suma szczęścia.

Amerykański trapista Thomas Merton uważał, że Camus w swojej powieści surowo osądził chrześcijan, którzy porzucili swoją misję przeciwstawiania się dżumie, rozumianej jak zło, totalitaryzm i przemoc – tak silnie obecnych w dzisiejszym świecie – usprawiedliwiając zachowania sprzeczne z Ewangelią. Czy tak rzeczywiście jest? O tym w najnowszym odcinku cyklu Dobrze się wierzy literaturą rozmawiają profesor Ryszard Koziołek i Roman Bielecki OP.