Τέταρτη Διάσταση

Ψυχή μου βγες και σάλεψε στο φως που με τυφλώνει,

Καιρός πάει που στέκομαι, κι ο φόβος μεγαλώνει.

Μια θλίψη, μια απόγνωση, το πνεύμα μου ορθώνει,

Και η ζωή στο διάβα της στο τέλος με πληγώνει.

Αρνούμενος να χάσω το κορμί μου,

σωσίβιο φοράω την ψυχή μου

και ναυαγός παλεύω στη σιωπή μου,

να αλλάξω αργά και σταθερά, τα θέλω στη ζωή μου.

Μια τέταρτη διάσταση ξεπρόβαλε, με όραμα λαθραίο.

Εκεί υπάρχουν άνθρωποι με όνομα σπουδαίο,

με μια ζωή όλο νόημα και τίποτε τυχαίο,

Κει που γεννιέσαι άνθρωπος, με Άλφα κεφαλαίο.

Πόσο σε αγάπησα ζωή, και πόσο σε λυπάμαι,

Τα λάθη και τους πόθους μου, πάντα θα τα θυμάμαι.

Ό,τι κι αν θέλω το μπορώ, μόνος μου συλλογάμαι

Θα ζήσω δυνατά πολύ, τον κόπο δεν λογάμαι.