10 december 2024: de dag dat mijn vader 89 zou zijn geworden, als hij niet was overleden.
Bijna 33 jaar geleden, op 28 januari 1992, overleed mijn vader. Tijdens een behandeling voor zijn hernia kreeg hij een hartstilstand. Ze hebben hem meermaals gereanimeerd, maar hij heeft het niet gered.
Slechts 56 werd jij papa, ik was 26 en had er toch nooit over nagedacht dat ik je zou kunnen verliezen. Papa’s gaan toch niet dood?
In deze podcast vertel ik wat het overlijden van mijn vader voor mijn leven heeft betekend, wat er voor altijd is veranderd, wat het me heeft gekost, maar ook wat het me heeft opgeleverd.
Want het verlies van mijn vader veranderde niet alleen de toekomst van mij met mijn vader. Daarmee verdween ook:
- de man die me liefdevol hielp de deuren in ons huis te schilderen
- de opa van mijn zoons
- de vader bij wie ik nog dingen kan navragen over het verleden
Natuurlijk sta ik weer even stil bij die dag, die herinneringen, maar ik geniet meer dan ooit van het leven. Ik blijf trouw aan wat ik voel en doe waar ik blij van word. Ik sport, ik dans, vier het leven met vrienden en ons gezin. En….. zijn overlijden heeft ook iets moois gebracht, ik begeleid nu anderen die ook een vader, moeder of andere dierbare zijn verloren.
Liefde blijft bestaan, die stopt niet bij de dood
Wil jij ook je verhaal vertellen in mijn podcast over een verlies (overlijden, relatiebreuk, miskraam, amputatie, verlies van gezondheid, levend verlies, enz) stuur me dan een e-mail. Ik kom graag met je in contact.