Hoe klink die liedjie nou weer? “Dis nie my spook nie, dis nie jou spook nie, dis ʼn ander man se spook wat julle oor stry!”

Spoke is inderwaarheid nie volksvreemd nie. Spookgelowe is ook nie ʼn Europese invoerproduk nie. Natuurlik het ander Suid-Afrikaanse gemeenskappe opvattings oor wesens wat in die nag rondsweef en reisigers in die donker kan laat struikel. Kyk net hoeveel poniekoerante publiseer stories oor slagoffers wat towerkuns of spokery vir hul teenspoed blameer. Suid-Afrika wemel van spookstories en spesifieke plekke waar spoke teengekom is.

Spookgelowe maak selfs verskillende maatskappye elke jaar ryker. ʼn Spooktoer nou en dan is al wat nodig is om die lagspiere goeie oefening te gee, of om die senuwees te toets. Maatskappye in Edinburgh, Skotland, is aand na aand bespreek vir tot vyf toere per aand om mense na plekke te neem waar dit stikdonker is en waar skokkende gebeurtenisse eens plaasgevind het. Die toeriste is gaande daaroor! Op soek na die onbekende, die makabere en die onverklaarbare - dit maak mos die lewe interessant!

Dit is hoekom die ouer generasies dalk “stoepstories” oor spoke vir die penkoppe en drawwertjies vertel het, veral toe die aande lank geword het. Daar is wel gevalle waar 'n mens, skepties of nie, nie presies weet of die gerug van goëlery en ander bonatuurlike gebeure waar is of nie. Hierdie opname is hopelik die voorloper van toekomstige gesprekke oor die interessante onderwerp. Dit is meer as net 'n stoepstorie; hierdie opname word hopelik beskou as die poort na kultuurhistoriese besinning oor die geeste wat "kastig" om ons beweeg...

Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.