Bu seride önce zekânın sınırlarını gördük. Christopher Langan’dan, Oppenheimer’a; IQ’nun tek başına başarıyı açıklayamadığını, sosyal becerilerin, özgüvenin, çevrenin ve en çok da duygusal zekânın hayatı nasıl değiştirdiğini konuştuk.

Sonra kendimize döndük. Özbilinci keşfettik. Antik Yunan’dan Delphi Tapınağı’na, Yunus Emre’nin ‘ilim kendin bilmektir’ sözünden Mevlânâ’nın ‘her şeyi bilmenize gerek yok, kendinizi bilmeniz yeter’ hatırlatmasına kadar uzanan kadim öğretileri konuştuk. Özbilincin, yani kendini bilmenin, duygusal zekânın temeli olduğunu gördük.

Üçüncü bölümde ise Jung’un tipolojisi ve renkler üzerinden başkalarını anlamayı denedik. Çünkü EQ sadece kendi içimize dönmek değil, aynı zamanda karşımızdakinin penceresinden bakabilmektir.

Ve şimdi bu yolculuğun son durağındayız. Soru şu: 👉 Peki duygusal zekâmızı nasıl geliştirebiliriz?