Bu bölüm, Hatay'ın barış içinde bir arada yaşama kültürünü anlatıyor. Şehirde farklı inançlara sahip toplulukların, yani Müslümanların, Hristiyanların ve Musevilerin, yüzyıllardır nasıl uyum içinde yaşadığına odaklanılıyor. Metin, Habib-i Neccar Camii gibi sembolik yapıların farklı inançlar arasındaki bağlantıyı nasıl temsil ettiğini vurgularken, Türkiye'nin ayakta kalan tek sinagogunun önemine de değiniyor. Ayrıca, bayramların ve deprem sonrası iyileşme sürecinin Hatay'da toplulukları nasıl bir araya getirdiğini örneklerle açıklıyor. Temel mesaj, barışın büyük söylemlerde değil, günlük yaşamın küçük etkileşimlerinde gizli olduğu yönünde.