دار قد کَشید... دیدی به جای پنجره، دیوار قد کشید شادی غریب ماند و غم انگار قد کشید تیغِ تبر به پای درختان رسید و بعد کرسی نشین زیاد شد و دار قد کشید وقتی که آفتاب صداقت غروب کرد رویید بذر کینه و بسیار قد کشید! روزی که روی شمع خرد آب ریختیم جهل از درون کوچه و بازار قد کشید جنگ آمد و صحیفه دنیا سیاه شد هی کُشته پشت کُشته و آمار قد کشید! وقتی که شعر از رهِ تزویر می‌گذشت چیزی به نام شاعر دربار قد کشید می‌خواستم که پُل بشوم تا که بگذرید از روی من، که تیغه ی انکار قد کشید می‌خواستم که روزنه باشم نخواستید این گونه شد که این همه دیوار قد کشید! #فردوس_اعظم #شعر_امروز_تاجیکستان دکلمه بانو: #شکوفه_باختری (افغانستان) @firdavsiazam # طالبان