Er zijn talloze misvattingen over hoogbegaafdheid in de omloop, meestal gebaseerd op een vereenvoudigde begrip van hoogbegaafdheid. Hoogbegaafde kinderen zijn voor gemiddeld begaafde mensen (leerkrachten) niet te begrijpen en dus denkt men deze kinderen te moeten reduceren in behapbare, begrijpbare concepten, die administratief te verwerken zijn en die beheersbaar zijn in een klas (met nog 30 andere leerlingen). Hiermee wordt een hoogbegaafd kind gereduceerd tot een term als versnellen, verrijken, executieve functies, sociaal niet vaardig en nog veel meer misvattingen. Hoogbegaafdheid is voor gemiddeld begaafde mensen niet te begrijpen, zeker omdat intelligentie onmeetbaar is en omdat het verder gaat en complexer is dan een getal van een IQ test. Voor ouders van hoogbegaafde kinderen betekent dit dat ze zich niet in een keurslijf moeten laten duwen waardoor hun kind extreem beperkt wordt in zijn ontwikkeling naar wat hij wil zijn. Dit gaat ook weer veel verder en is veel breder dan het onderwijssysteem (ingericht door en voor gemiddeld begaafden) kan bieden. De ouder is verantwoordelijk voor de opvoeding en het onderwijs van zijn kind in zijn totaliteit. In deze podcast ga ik dieper in op deze misvattingen en zal ze weerleggen vanuit de perspectief van een arend. Verder geef ik aan welke consequenties het voor het kind heeft als niet het kind maar de leerkracht (met nog andere 30 kinderen in de klas) voorop staat. Voor meer input en inspiratie als ook praktische oplossingen kun je meedoen aan een van de live masterclasses of online zelfstudie. Kijk hieronder. Groet, Renata Hamsikova