Hoogbegaafd zijn is niet zwaar of problematisch. Je wordt een probleemgeval als je aan de verwachtingen van gemiddeld begaafden niet voldoet en als je niet schikt bij hun manier van doen en denken. Vergeet niet, dat het onderwijs (en de maatschappij in het algemeen) ingericht is voor en door de middenmoot. Een konijn heeft totaal geen idee wat een arend nodig heeft, maar dringt wel zijn opvattingen aan de arend op. Aan de andere kant: arend laat het konijn in zijn waarde (zijn sociale vaardigheid) en probeert met het konijn mee te doen. Waarom? Omdat hij ertoe in staat is. Een arend kan bij de konijnen of kippen landen, maar een kip of konijn kan niet met een arend meevliegen... Zo eenvoudig kun je uitleggen waarom onderwijsaanpassing voor veel uitzonderlijk begaafde kinderen niet werkt en waarom ze zich onbegrepen voelen. Wat je moet beseffen is het volgende: JIJ (en niemand anders) bent de schepper van je werkelijkheid en jij bent daarvoor ook verantwoordelijk. Dat is heel mooi, want vanuit je autonomie heb je exact hier behoefte aan als hoogbegaafde. Autonoom leven is je basisbehoefte. Daarom is het belangrijk en zelfs van levensbelang, dat je vaardigheden leert om werkelijk autonoom te kunnen zijn én als je kinderen hebt, dat je deze vaardigheden ook aan je kinderen leert. Er is geen andere optie. Autonomie en in vrijheid leven is de enige optie om niet ziek te worden en geen trauma’s te creëren. Over trauma zal ik het een van de volgende keren hebben, wat je nu alvast kunt doen is nadenken en opschrijven over in welke situaties je je als een slachtoffer gedraagt en hoe kun je in je kracht komen? Hoe kun je een schepper worden? Veel liefs, Renata Hamsikova