Sanne Wevers blikt terug op haar olympisch goud, waarvan de impact pas jaren later echt landde. Ze beschrijft “lichaamsintelligentie”: na een blessure beschermt je lijf je soms met een reflex van “niet doen”, waardoor taakfocus en microstappen cruciaal worden. Twee dagen voor Parijs raakte ze zwaar geblesseerd en moest in tien dagen met specialisten besluiten of starten nog kon; die periode vroeg maximale kwetsbaarheid en discipline. Nu geniet ze van vrijheid na de topsport, maar mist structuur en twijfelt of ze definitief stopt, terwijl revalidatie haar leerde haar waarde los te koppelen van prestaties. Het “zwarte gat” ervaart ze zowel na als tijdens een carrière, wanneer richting wegvalt. Haar kompas: luister naar je gevoel, zet kleine stippen, zoek dagelijks plezier en keer onder druk terug naar de taak.

Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.