Home
Categories
EXPLORE
Society & Culture
History
Religion & Spirituality
Education
News
Sports
Comedy
About Us
Contact Us
Copyright
© 2024 PodJoint
00:00 / 00:00
Sign in

or

Don't have an account?
Sign up
Forgot password
https://is1-ssl.mzstatic.com/image/thumb/Podcasts124/v4/07/2b/c8/072bc8e2-bf96-fba9-49d5-b650e831f602/mza_17406587771189145660.jpg/600x600bb.jpg
Kerknet - de schatkamer
Kerknet
31 episodes
5 months ago
Waarom zingen we met Zacharias: “Gij, kind, zult genoemd worden profeet van de Allerhoogste?” Hoor het in de laatste aflevering van de Schatkamer van de liturgie. We hebben met de podcast alle liturgische sterke tijden en grote feesten behandeld, en sluiten af met het feest van de geboorte van Johannes de Doper, de patroonheilige van de gebouwen van het Leerhuis van de kerkvaders. -- Schatkamer van de liturgie: Geboorte van Johannes de Doper “De kerk houdt de geboorte van Johannes als een heilig gebeuren in ere,” zegt Augustinus in de preek van deze podcast. Hij voegt eraan toe: “Onder onze voorvaders in het geloof is er niemand van wie wij de geboorte zo plechtig vieren.” Het is inderdaad opvallend dat we, naast de eerder bescheiden plechtigheid voor de geboorte van de Moeder Gods, enkel die van Johannes en van Christus zo feestelijk vieren. Augustinus schetst prachtig de parallellen en tegenstellingen tussen deze twee geboortes, waaruit duidelijk blijkt dat in Johannes’ geboorte onze wereld zich opmaakt voor iets groots, dat er, zoals we in het troparion van de geboorte zongen, er een onvruchtbaarheid ophoudt, en een stomheid verbroken wordt, zodat de eerste keer de Goede Boodschap kan klinken. Want dat is precies de inhoud van de lofzang van Zacharias, Johannes’ vader, die zijn stem terugkrijgt om te zingen: “Gij, kind, zult genoemd worden profeet van de Allerhoogste.” Profeet en voorloper van welke boodschap zal Johannes de Doper zijn? Hij zal, zo zegt de tekst, “zijn volk kennis geven van heil.” Deze kennis is de wetenschap dat “het kwaad wordt vergeven” aangezien “onze God zo goed is, zo erbarmend.” Johannes, zegt de lofzang verder, is de wegbereider van “de hemelse zon die over ons zal opgaan.” Die hemelse zon is natuurlijk Christus, die verschijnt als een helder licht, als de morgenster voor ons – wij die, met de bijbelse woorden van de hymne zelf, “zonder uitzicht in duisternis zaten en schaduw des doods.” In de woestijn van ons leven is Johannes daarom ook de voorloper, die “de weg voor de Heer bereidt,” een heirbaan voor onze God, “om onze voeten te richten op de weg die naar vrede leidt.” Deze podcast is een initiatief van het Leerhuis van de kerkvaders en het CCV in het bisdom Gent. Met toestemming van de Intermonasteriële Werkgroep voor Liturgie (IWVL), Abdijboek ©Stichting I.W.V.L. Arnhem/NL en de Interdiocesane Commissie voor Liturgie.
Show more...
Religion & Spirituality
RSS
All content for Kerknet - de schatkamer is the property of Kerknet and is served directly from their servers with no modification, redirects, or rehosting. The podcast is not affiliated with or endorsed by Podjoint in any way.
Waarom zingen we met Zacharias: “Gij, kind, zult genoemd worden profeet van de Allerhoogste?” Hoor het in de laatste aflevering van de Schatkamer van de liturgie. We hebben met de podcast alle liturgische sterke tijden en grote feesten behandeld, en sluiten af met het feest van de geboorte van Johannes de Doper, de patroonheilige van de gebouwen van het Leerhuis van de kerkvaders. -- Schatkamer van de liturgie: Geboorte van Johannes de Doper “De kerk houdt de geboorte van Johannes als een heilig gebeuren in ere,” zegt Augustinus in de preek van deze podcast. Hij voegt eraan toe: “Onder onze voorvaders in het geloof is er niemand van wie wij de geboorte zo plechtig vieren.” Het is inderdaad opvallend dat we, naast de eerder bescheiden plechtigheid voor de geboorte van de Moeder Gods, enkel die van Johannes en van Christus zo feestelijk vieren. Augustinus schetst prachtig de parallellen en tegenstellingen tussen deze twee geboortes, waaruit duidelijk blijkt dat in Johannes’ geboorte onze wereld zich opmaakt voor iets groots, dat er, zoals we in het troparion van de geboorte zongen, er een onvruchtbaarheid ophoudt, en een stomheid verbroken wordt, zodat de eerste keer de Goede Boodschap kan klinken. Want dat is precies de inhoud van de lofzang van Zacharias, Johannes’ vader, die zijn stem terugkrijgt om te zingen: “Gij, kind, zult genoemd worden profeet van de Allerhoogste.” Profeet en voorloper van welke boodschap zal Johannes de Doper zijn? Hij zal, zo zegt de tekst, “zijn volk kennis geven van heil.” Deze kennis is de wetenschap dat “het kwaad wordt vergeven” aangezien “onze God zo goed is, zo erbarmend.” Johannes, zegt de lofzang verder, is de wegbereider van “de hemelse zon die over ons zal opgaan.” Die hemelse zon is natuurlijk Christus, die verschijnt als een helder licht, als de morgenster voor ons – wij die, met de bijbelse woorden van de hymne zelf, “zonder uitzicht in duisternis zaten en schaduw des doods.” In de woestijn van ons leven is Johannes daarom ook de voorloper, die “de weg voor de Heer bereidt,” een heirbaan voor onze God, “om onze voeten te richten op de weg die naar vrede leidt.” Deze podcast is een initiatief van het Leerhuis van de kerkvaders en het CCV in het bisdom Gent. Met toestemming van de Intermonasteriële Werkgroep voor Liturgie (IWVL), Abdijboek ©Stichting I.W.V.L. Arnhem/NL en de Interdiocesane Commissie voor Liturgie.
Show more...
Religion & Spirituality
https://i1.sndcdn.com/artworks-BzMzJN8gXuAHlSXJ-viZWCA-t3000x3000.jpg
Schatkamer van de liturgie: Heilig Hart
Kerknet - de schatkamer
11 minutes 15 seconds
1 year ago
Schatkamer van de liturgie: Heilig Hart
De veelvuldige H. Hart-colleges, -ziekenhuizen en andere H. Hart-instellingen getuigen van de grote verspreiding die de devotie voor het H. Hart kende eind 19e - begin 20e eeuw. De tijden zijn echter zo veranderd dat we vandaag nog moeilijk door de verouderde taal van het liturgische feest, en door de sentimentaliteit van de beelden die erbij horen heen kunnen kijken, naar de diepe wortels ervan. In deze podcast willen we er enkele terug blootleggen. Daarvoor moeten we ons eerst laten raken door het beeld van het hart. Het doet ons afdalen naar het levende centrum van de innerlijke mens, waar alle tegenstellingen die wij neigen te maken tussen denken en voelen overstegen worden. Hier zijn we bij wat er ten diepste speelt in een persoon, niet slechts zijn opvattingen of gevoelens, maar iemands wezenskern. Nu kunnen we kijken naar Jezus. Zijn ménsenhart is ook Góds hart, aangezien in Hem “de liefde die God is zich onder ons heeft geopenbaard”. Daarom is Hij “zachtmoedig en nederig van hart,” en spreken we van zijn heilig Hart. Dit hart is de peilloze afgrond van Gods onmetelijke liefde waarvan de Schriftlezingen van het H. Hart-feest telkens spreken.En als dan op het kruis Jezus’ zijde wordt doorboord, wellen uit die diepe bron ‘stromen van levend water’ op. Dat doet ons Kantiek 31 uit het Abdijboek zingen, het is het loflied uit Jesaja (hoofdstuk 12) dat op verschillend grote feesten klinkt in de liturgie, en zo ook op het feest van H. Hart (in het B-jaar): “Met vreugde zullen we water putten uit de bronnen van heil” (Jes. 12,3). In de preek van Bonaventura klinken vervolgens een waaier aan klassieke motieven die bij heel wat vroege schrijvers met elkaar worden verbonden als ze stilstaan bij de diepte die wordt aangeboord als de lans naar Christus’ binnenste stoot. Bonaventura schrijft: “Uw diepte is zonder bodem, uw hoogte zonder grens, uw wijdte is niet te omschrijven, uw zuiverheid is onverstoorbaar.” Als Christus in de doodsslaap sluimert, maakt God óns uit zijn zijde – wij Eva, wij de Kerk, wij vinden in de opening in Christus’ zijde de rotsholte waarin we kunnen we schuilen. Christus aan het kruis is voor ons de rots waarop Mozes sloeg en waaruit nu water stroomt. Hier vloeien de paradijsstromen, de stromen van het nieuwe Jeruzalem waarvan de psalmen jubelen en zingen. Deze podcast is een initiatief van het Leerhuis van de kerkvaders en het CCV in het bisdom Gent. Hoofdcantor: Pieter Stevens. Met toestemming van de Intermonasteriële Werkgroep voor Liturgie (IWVL), Abdijboek ©Stichting I.W.V.L. Arnhem/NL en de Interdiocesane Commissie voor Liturgie.
Kerknet - de schatkamer
Waarom zingen we met Zacharias: “Gij, kind, zult genoemd worden profeet van de Allerhoogste?” Hoor het in de laatste aflevering van de Schatkamer van de liturgie. We hebben met de podcast alle liturgische sterke tijden en grote feesten behandeld, en sluiten af met het feest van de geboorte van Johannes de Doper, de patroonheilige van de gebouwen van het Leerhuis van de kerkvaders. -- Schatkamer van de liturgie: Geboorte van Johannes de Doper “De kerk houdt de geboorte van Johannes als een heilig gebeuren in ere,” zegt Augustinus in de preek van deze podcast. Hij voegt eraan toe: “Onder onze voorvaders in het geloof is er niemand van wie wij de geboorte zo plechtig vieren.” Het is inderdaad opvallend dat we, naast de eerder bescheiden plechtigheid voor de geboorte van de Moeder Gods, enkel die van Johannes en van Christus zo feestelijk vieren. Augustinus schetst prachtig de parallellen en tegenstellingen tussen deze twee geboortes, waaruit duidelijk blijkt dat in Johannes’ geboorte onze wereld zich opmaakt voor iets groots, dat er, zoals we in het troparion van de geboorte zongen, er een onvruchtbaarheid ophoudt, en een stomheid verbroken wordt, zodat de eerste keer de Goede Boodschap kan klinken. Want dat is precies de inhoud van de lofzang van Zacharias, Johannes’ vader, die zijn stem terugkrijgt om te zingen: “Gij, kind, zult genoemd worden profeet van de Allerhoogste.” Profeet en voorloper van welke boodschap zal Johannes de Doper zijn? Hij zal, zo zegt de tekst, “zijn volk kennis geven van heil.” Deze kennis is de wetenschap dat “het kwaad wordt vergeven” aangezien “onze God zo goed is, zo erbarmend.” Johannes, zegt de lofzang verder, is de wegbereider van “de hemelse zon die over ons zal opgaan.” Die hemelse zon is natuurlijk Christus, die verschijnt als een helder licht, als de morgenster voor ons – wij die, met de bijbelse woorden van de hymne zelf, “zonder uitzicht in duisternis zaten en schaduw des doods.” In de woestijn van ons leven is Johannes daarom ook de voorloper, die “de weg voor de Heer bereidt,” een heirbaan voor onze God, “om onze voeten te richten op de weg die naar vrede leidt.” Deze podcast is een initiatief van het Leerhuis van de kerkvaders en het CCV in het bisdom Gent. Met toestemming van de Intermonasteriële Werkgroep voor Liturgie (IWVL), Abdijboek ©Stichting I.W.V.L. Arnhem/NL en de Interdiocesane Commissie voor Liturgie.