Weronika Anna Rosa traktuje w swojej pracy artystycznej tkaninę jako materię rzemieślniczą. Jej tekstura - matowość (bawełna) i szorstkość (len) lub miękkość (welur) czy zdolność odbijania światła (jedwab, satyna) - odgrywa kluczową rolę w twórczym procesie projektowania. Artystka skupia także swoją uwagę na barwach i wzorach. Wszystkie elementy w jej kolekcjach są realizowane tradycyjną techniką odręcznego rysunku i malarstwa, by następnie ulec przetworzeniu na kompozycje reprodukowane technologią druku cyfrowego. W swoich realizacjach artystka dąży do przybliżenia sztuki malarskiej wzornictwu przemysłowemu poprzez stworzenie wspólnego i harmonijnego uniwersum dla projektów z pogranicza dekoracji wnętrz, mody i sztuki dekoracyjnej. Tradycja z nowoczesnością spotykają się także w inspiracjach stylistycznych artystki. Jej pierwszym zetknięciem z tkaniną było malarstwo na jedwabiu przy użyciu złotej konturówki (gutta) i kolorów aranżowanych w sposób niemal witrażowy. Linearność i ornamentyka mocno zaznaczonych konturów, płaska plama barwna oraz obecność złotych elementów stały się od tamtej pory swoistą sygnaturą artystki.