Οι αξιότιμοι αρχαίοι Έλληνες είχαν νικήσει πολλά τέρατα, αλλά ούτε αυτοί μπόρεσαν να αντισταθούν στο τέρας με τα πράσινα μάτια, την ζήλια. Όταν τους πρόδιδε ο αγαπημένος τους, δεν δίσταζαν να πέσουν πολύ χαμηλά. Άλλοτε τα πράγματα ήταν πιο αστεία: μεθούσαν, έβριζαν, τα έκανα λαμπόγυαλο και άνοιγαν και κανένα κεφάλι. Άλλοτε πάλι τα πράγματα γίνονταν πιο τραγικά, κι ο φθόνος κατέληγε σε φόνο.

Κρυφοκοιτάζοντας στις αίθουσες των αρχαίων Αθηναϊκών δικαστηρίων, θα δούμε περιπτώσεις όπου το αίσθημα της ερωτικής ζήλιας ξέφυγε. Μέσα από κωμικοτραγικές καταστάσεις, θα γνωρίσουμε την ψυχολογική και κοινωνική πολυπλοκότητα της ζήλιας. Και στο τέλος, θα δούμε πώς η ζήλια κινητοποιεί την φαντασία και πλάθει μύθους.