JP en ik hebben mekaar leren kennen in 2014. We hebben 3 lange avonden gebabbeld, op het voetpad voor zijn winkel. Het ging over maatschappij, politiek, kunst, filosofie. En The Beatles. Terwijl ik over dat laatste vertelde, probeerde hij in zijn schetsboek te volgen. Over een verhaal dat ik zelf verzonnen had op de klanken en woorden van ‘I Am The Walrus’, nog altijd mijn favoriete nummer dat de band ooit maakte. Het gaat letterlijk nergens over, en dat probeerde ik onder woorden te brengen. Mijn inspiratie werd ook die van hem en samen maakten we een stripverhaal dat tot op vandaag nog op mijn lijf getekend staat. Als ik zou zeggen dat JP een tattoo-artiest is, doe ik afbreuk aan zijn persoon. Ik denk dat ik niemand ken die zo authentiek is. Sinds hij vertrokken is uit de sociale blokken heeft hij zijn ding gedaan, een beetje koppig en vooral heel impulsief. Maar hij kwam hierdoor wel dichter bij zijn passie, zijn reden van bestaan. Kunst heeft zijn leven misschien niet gered, maar het is daardoor wel completer geworden. Hij stond op het juiste moment van de geschiedenis als tattoo-artiest. Zijn leven is een reis geworden, letterlijk en figuurlijk. Vol verhalen en opvallende ontmoetingen. Als hij erover vertelt, is hij even verbaasd als de mensen waartegen hij het vertelt. Ook dat is echt, hij gelooft het zelf allemaal niet goed. Voor, tijdens en na de aflevering heeft hij zeker 10 keer herhaald “Ja maar ik kom wel uit de blokken hè man!” En hij deed het allemaal zelf, met de hulp van enkele juiste mensen die hij ontmoette op het juiste moment. Maar ik geloof dat we die mensen allemaal tegen komen, de vraag is alleen wat we daar dan mee doen? Durf een beetje, leer ik dan. JP is een tattoo-artiest, een kunstenaar en heel veel andere dingen. Dat lijkt ver van mijn bed. En toch vind ik zijn verhaal heel boeiend en inspirerend. Het doet mij beseffen dat niks in een hokje moet passen, dat niks is vastgelegd in het leven en dat het ook niet helpt als je denkt “dit is het dan”. Met een beetje moed, heel veel kwetsbaarheid en (in zijn geval) nog meer impulsiviteit, gebeuren er dingen die je niet gelooft. En alles begint altijd met een eerste stap, ongeacht de beperkingen die er op dat moment zijn. Die dingen zijn universeel en gelden voor iedereen die ik ooit voor een microfoon heb gezet. Ik ben wel één teleurstelling rijker. Ik dacht dat JP ooit aan de toog stond met Lemmy van Motorhead. Dat is ongeveer het dichtste dat iemand ooit bij God geraakt voor mij. Jammer genoeg is de jongere JP een perfecte kopie van Phil Taylor, voor een lange periode de drummer van die recent genoemde band. De illusie dat ik op één persoon verwijderd stond van God, stel je voor hoe het is om wakker te worden uit die roes? Anyway… Ondanks die ene kiezel in een spreekwoordelijke schoen is het nog steeds een ongelofelijk verhaal. Ooit tegen zijn wil aan de rand van de maatschappij, vandaag een outsider omdat hij daar zelf voor kiest. Een cirkel is altijd rond, hij heeft de zijne zelf getekend. ----------------------- Elke aflevering van Over Mensen gaat over een vraag waar ik mee zit in mijn persoonlijke leven. De vragen die ik aan mezelf en mijn gasten stel, zijn ook universeel en van toepassing op veel andere mensen. Luister mee en ontdek antwoorden op vragen waar je zelf mee zit, ontrafel samen met mij het pad dat je wilt bewandelen. Bedankt voor het luisteren naar deze aflevering, check ook zeker de andere titels. Daar zit zeker iets tussen waar je iets van kan meenemen. Volg Over Mensen op: https://www.instagram.com/overmensen/ https://www.facebook.com/overmensenpodcast www.overmensen.be Vertel je verhaal, stel een vraag, geef mij tips of feedback via podcast@overmensen.be Ik kijk er naar uit om van je te mogen lezen. Luister, like en deel de afleveringen en abonneer je op het kanaal Over Mensen. Hiermee steun je Over Mensen echt het meest en zo help je de positieve reis groeien. Sharing is not a crime! Bedankt iedereen! Peace!