Αστέρια Μμετάφραση : Νίκος Βουτυρόπουλος Η έμμετρη απόδοση του ποιήματος Αστέρια (1936) έγινε από τον Κώστα Σφενδουράκη Αστέρια-μέρες πνιγηρές, ξόρκια, ικεσίες χρονοβόρες. Θεοί κρατάνε ζυγαριές καθώς διστάζουνε οι ώρες. Πάλι κοπάδια τα χρυσά, φως, ουρανός, πέπλο και πάλι, κάτω από φτερά νεκρά φυσά το παρελθόν κάτι να βγάλει; Λαχτάρα που ‘χει ξαναρθεί, τα ρόδα, εσύ, μέθη που στάζει- το καλοκαίρι έχει σταθεί τα χελιδόνια να κοιτάζει, μια εικασία ακόμη μια, η σιγουριά πως θα κρατήσει: με ταξίδι στο κύμα, με νυχτιά τα χελιδόνια έχουν μεθύσει.