Hetzelfde titelscherm verscheen zoals de vorige keer, en hetzelfde deuntje kwam weer uit de speakers. Deze keer hoorde ik een stem uit de speakers van de tv, in plaats van de witte tekst te zien boven in beeld.  Het was een rustgevende, vrouwelijke stem die vertelde dat ik me geen zorgen hoefde te maken.   "Waar maak je je zorgen over, knul". Het scherm bleef zwart, ik zweeg. "Brian, je moet me vertellen wat er aan de hand is."  Het spel zei mijn naam, ik was zeer onder de indruk van deze technologie. Het was me vrij duidelijk dat deze game beter zou worden dan ik in eerste instantie dacht. Ik wist niet helemaal zeker wat ik moest doen, dus beantwoorde ik de vraag.  "Eh.. ik had een rotdag op school, er was een pestkop die Xander heette, hij sloeg me. Dat ik alles wat ik er uit kon krijgen.  Tot mijn verbazing veranderde het scherm van de game. Er kwam een klein, pixelachtig schoolgebouw tevoorschijn. Ik kon zien dat het een school was, omdat ik een schoolbus kon zien.  Aan de linkerkant was er een klein karakter. Hij droeg een rood overhemd en korte blauwe korte broek, met vlekken in de kleding.