In dit college gaat schrijver Mathijs Deen op zelfonderzoek uit. De recente opmars van nepnieuws en alternative facts heeft ervoor gezorgd dat Deen bij zichzelf te rade is gegaan. Zijn boeken zijn niet zelden als non-fictie aangeprezen, en zijn ook regelmatig als bron van historische kennis gebruikt. Heeft hij door literaire middelen te gebruiken in boeken die als non-fictie zijn aangeprezen een grens overschreden die hij had moeten respecteren? Heeft een schrijver de verantwoordelijkheid om duidelijk te maken wat hij heeft opgezocht en wat hij heeft bedacht? Of is het tijd voor een nieuw genre dat lezers en schrijvers in het niemandsland tussen fictie en non-fictie een nieuw thuis verschaft?