Het leven kan op zichzelf al erg chaotisch zijn en als je dan je rust kunt vinden in je geloof, is dat de mooiste blessing ooit. Dat was het geval voor Zoya, maar deze rust vond ze in een ander geloof, tevens ook de reden voor haar om zich verder te verdiepen en zich te bekeren tot de Islam. Maar dat gebeurde niet zonder slag of stoot. Door deze keuze werd de relatie die ze met haar ouders had, er alleen maar slechter op. 

Toen ik Zoya voor het eerst sprak, riep het bij mij bepaalde vragen op. Ik vind geloof een prachtig ding, maar WAAROM wilde zij bekeren? Deed zij dit voor de liefde, veranderde zij haar geboortenaam "speciaal" voor een man? Dat waren vragen die ik had, want naar mijn mening is dat niet de juiste reden om je te bekeren. Doe het vanuit je hart en niet om een ander hart te overwinnen. 

Gelukkig was dat niet het geval en kwam ik er al snel achter dat dit echt haar eigen keus was, waarbij zij ook echt de rust en stabiliteit in heeft gevonden. Ik hoop dat dit gesprek anderen helpt die in een soortgelijke situatie zitten, of ouders die hun kinderen erin willen steunen wanneer zij de keuze maken te bekeren.