Obserwowanie a obserwowanie siebie to dwie różne rzeczy. Obie wymagają uwagi. Jednak w obserwacji uwaga skierowana jest na zewnątrz, poprzez zmysły. Natomiast w samoobserwacji uwaga skierowana jest do wewnątrz, a nie mamy do tego żadnego narządu zmysłu. To jeden z powodów, dla których samoobserwacja jest trudniejsza niż obserwacja.We współczesnej nauce za realne uznaje się jedynie to, co jest obserwowalne. Wszystko, czego nie można zaobserwować za pomocą zmysłów lub wspomagających je przyrządów chemicznych, jest odrzucane. Często mówi się, że jednym z głównych celów tej pracy jest połączenie nauki Zachodu z mądrością Wschodu. Jeśli więc określimy punkt wyjścia zachodniej nauki w jej praktycznym aspekcie jako to, co jest obserwowalne, to jak możemy określić punkt wyjścia tej pracy? Możemy go określić jako to, co jest samoobserwowalne. Z praktycznego punktu widzenia zaczyna się od samoobserwacji.Te dwa punkty wyjścia prowadzą w zupełnie różnych kierunkach. Człowiek może spędzić całe życie na obserwowaniu świata zjawisk – gwiazd, atomów, komórek i tym podobnych. Może zdobyć ogromną ilość tego rodzaju wiedzy – czyli wiedzy o świecie zewnętrznym, o wszystkim, co można wykryć zmysłami, wspomaganymi lub nie. Jest to jeden rodzaj wiedzy, dzięki któremu można dokonywać zmian. Zmiany te dotyczą jednak świata zewnętrznego. Można ulepszać warunki życia, wynajdować różne udogodnienia i ułatwienia. Cała ta wiedza, gdyby była właściwie wykorzystywana, mogłaby przynieść ludzkości korzyści poprzez poprawę jej środowiska zewnętrznego. Jednak ten rodzaj wiedzy o świecie zewnętrznym może zmieniać jedynie świat zewnętrzny. Nie może zmienić człowieka w jego wnętrzu.Rodzaj wiedzy, który może zmienić człowieka wewnętrznie, nie może zostać zdobyty jedynie poprzez obserwację. Nie leży on w tym kierunku – to znaczy w kierunku zewnętrznie zwróconych zmysłów. Istnieje inny rodzaj wiedzy dostępny człowiekowi i ta wiedza zaczyna się od samoobserwacji. Nie jest ona zdobywana za pomocą zmysłów, ponieważ – jak już wspomniano – nie posiadamy żadnego narządu zmysłu, który mógłby być skierowany do wewnątrz i dzięki któremu moglibyśmy obserwować siebie tak łatwo, jak obserwujemy stół czy dom.Podczas gdy pierwszy rodzaj wiedzy może zmieniać zewnętrzne warunki życia człowieka, drugi rodzaj wiedzy może zmieniać samego człowieka. Obserwacja jest narzędziem zmiany świata, można by rzec; samoobserwacja jest narzędziem zmiany samego siebie.Jednak mimo to, aby się czegokolwiek nauczyć, musimy zacząć od wiedzy, a wiedza każdego rodzaju zaczyna się od zmysłów. Wiedza o tym systemie nauczania zaczyna się od słuchania – czyli zaczyna się poprzez zmysły. Człowiek musi zostać poinstruowany, aby obserwować siebie, w jakim kierunku powinien się obserwować i jakie są powody, dla których powinien to robić itd. A wszystko, co usłyszy lub przeczyta w związku z tym, musi najpierw dotrzeć do niego poprzez zmysły. Z tego punktu widzenia rodzaj wiedzy, o którym mówi ta praca, zaczyna się na poziomie tego, co jest obserwowalne – tak samo jak nauczanie każdej innej nauki.Klipy użyte z kanału Dave Walk's: @DavesWalks Moja książka dostępna TU:https://wiedza.mediteusz.pl/produkt/zimno-oddech-i-psychika-waclaw-miodonski/