Bu, Bitcoin Majlis'in 4 bölümlük Tarih Serisi'nin üçüncü bölümüdür. Bu seride, para ve bankacılık tarihini inceliyoruz.
Modern bankacılığın ve fiat paranın kökenlerini mercek altına aldığımız bu bölümde, altın ve gümüş gibi değerli metallerin günlük işlemlerdeki pratik olmayan doğası nedeniyle ortaya çıkan ilk bankacılık sistemlerini inceliyoruz. Hikaye, altınlarını güvenli bir şekilde depolamak isteyen kişilerin, yerel kuyumculara dönmesiyle başlıyor. Kuyumcuların, depolanan altına karşılık olarak promissory notlar (senetler) yayınlaması, zamanla bu notların doğrudan ticaret aracı olarak kullanılmasını sağladı. Kuyumcular, kasalarında atıl duran altınları fark ettiklerinde, "kesirli rezerv bankacılığının" (FRB) tohumlarını attılar: fiziksel altın yerine kolayca üretilebilen kâğıt notlar basarak para arzını genişletmeye başladılar.
Bu sistemin işleyişinde faiz (riba) kritik bir rol oynamıştır. El-Diwany'nin açıkladığı gibi, bankacıların bastıkları notları doğrudan harcamak yerine faizle ödünç vermeyi tercih etmelerinin nedeni, böylece notların nihayetinde altın karşılığı talep edilmesi durumunda yaşanacak bir iflası önlemekti. Faiz, erken bankacıların kâğıt notlarını dolaşımda tutarak kâr etmelerini sağlamakla kalmadı, aynı zamanda bu sistemi sürdürülebilir ve kendi kendini devam ettirir hale getirdi. Faiz yasağının gevşetilmesi veya aşılması, modern bankacılığın gelişiminin temel taşı haline geldi.
Avrupa'daki bankacılık tarihi, Venedik, Floransa ve Amsterdam gibi önemli ticaret merkezlerindeki erken kesirli rezerv bankacılığı denemelerinin neden olduğu finansal krizlerle doludur. Örneğin, Medici Bankası gibi Floransa'nın önde gelen bankaları, rezerv oranlarının düşmesiyle kaçınılmaz resesyon ve kredi sıkışıklığı yaşamış ve nihayetinde çökmüştür. İngiltere Bankası'nın 1694'te kuruluşu, modern merkez bankacılığının şablonunu oluşturmuş, banknot basma tekeli sayesinde "çift piramit şeması" ile para arzını katlayarak genişletmiştir. Bu durum, bankanın faiz yoluyla iki kez kar elde etmesini sağlamış ve sistemdeki doğal risklere rağmen işleyişini sürdürmüştür.
Merkez bankacılığı ve faizin yayılması, savaşların finansmanında da kilit rol oynamıştır. Hükümetler, doğrudan vergilendirme yerine merkez bankasından borçlanmayı tercih ederek, bankacıların büyük faiz gelirleri elde etmelerine olanak tanımıştır. Rothschild ailesi gibi finansörlerin "çift taraflı finansman" stratejisi (hem savaşan taraflara borç vererek) savaşlardan bağımsız olarak kar elde etmelerini ve ülkeler üzerinde etki kurmalarını sağlamıştır. Bu sistem, uzun vadeli yatırım ve toplumsal refah pahasına kısa vadeli sömürüyü teşvik etmiştir.
Amerika Birleşik Devletleri'nde merkez bankacılığının gelişimi de benzer bir tablo çizmektedir. İlk ve İkinci ABD Bankası'nın kuruluş ve kapanışları, para arzı genişlemesi, enflasyon ve finansal istikrarsızlıkla karakterize olmuştur. İç Savaş dönemi Ulusal Bankacılık Yasaları, banknot ihracını hükümet tahvillerine bağlayarak ve Rothschild ailesinin savaşı finanse etmedeki rolüyle, Federal Rezerv Sistemi'nin temellerini atmıştır. Bu bölüm, faizin yasaklanmasının neden bu kadar haklı bir temele sahip olduğunu ve günümüzdeki riba tabanlı finansal sistemin nasıl ortaya çıktığını kapsamlı bir şekilde gözler önüne seriyor.