Հիշողություններ, սեր, արվեստի ու երիտասարդ խենթության համադրություն։ Շառլ Ազնավուրի «La Bohème»-ը ստեղծագործություն է, որն իր մեջ կրում է մի ամբողջ սերնդի ապրածը, ձգտածն ու կորցրածը։
Ազնավուրը գրել է այս երգը 1965 թվականին՝ ներկայացնելով իր երիտասարդ տարիները՝ սոված, բայց երջանիկ, աղքատ, բայց սիրով ու արվեստով լի։ «La Bohème»-ը ծնվել է բեմի համար, բայց մնացել է ժամանակի թելը բռնած՝ իր պարզ, անկեղծ պատմությամբ՝ մի նկարչի ու իր բնորդուհու սիրո մասին։
«La Bohème»-ը ժամանակի հետ ոչ միայն չմարեց, այլ շարունակեց հնչել՝ նոր ձայներով, նոր բեմերում։ Շառլ Ազնավուրից հետո այս երգը կատարել են բազմաթիվ միջազգային աստղեր՝ յուրաքանչյուրը հաղորդելով իր սրտի հնչերանգը։ Միրեյ Մաթյեն՝ իր նրբագեղությամբ, Փլասիդո Դոմինգոն՝ օպերային հզորությամբ։ Իսկ վերջին տարիներին այն նորովի բացահայտեց ֆրանսիացի երգչուհի Zaz-ը՝ դուդուկի նվագակցությամբ հենց Երևանում՝ խորհրդանշական կերպով վերադարձնելով երգն իր արմատներին։
Հայերեն տարբերակի հեղինակը և առաջին կատարողներից մեկը եղել է Պերճ Թյուրաբյանը՝ զգայուն ու տողատակեր պահած մատուցմամբ, որի ձայնով էլ երգը հայտնի դարձավ հայ լսարանին։ Ավելին՝ հենց Ազնավուրը լսել է թարգմանությունն ու հավանել այն։
Տարիներն անցնում են, բոհեմն ու բոհեմական շնչով լցված երգը շարունակում է մնալ ոչ միայն փարիզյան փողոցնորում, այլև բազում ժամանակակից արտիսների երգացանկում։
Այս էպիզոդում երգխոսելու ենք Հայկ Պետրոսյանի և Արմեն Դոլինյանի հետ, որոնք նույնպես նոր կյանք են տվել այս երգին՝ և՛ հայերեն, և՛ ֆրանսերեն տարբերակներով։
«La Bohème»-ը վաղուց դադարել է լինել միայն երգ։ Այն հիշողություն է՝ մի ամբողջ սերնդի, ցավի, և երազանքների մասին, որ վերածվել է երաժշտության։