این روایتی کوتاه از زندگی و میراث ناصر تقوایی است؛ فیلمسازی که نامش برای همیشه با سریال ‌طنز «دایی‌جان ناپلئون» گره خورده است. تقوایی در ۸۴سالگی درگذشت، اما تاثیرش بر سینمای ایران و بر ذائقه طنزِ تصویری ما ماندگار است. او فرزند آبادان بود؛ جایی که گرمای جنوب، بوی نفت، و نفسِ دریا در کارهایش حضور دائم دارند. پیش از آن‌که برسیم به «دایی‌جان»، لازم است چند دقیقه بر مسیر دقیق و مستندِ او تا میانه دهه‌ی پنجاه مکث کنیم؛ مسیرِ فیلمسازی که از مستند آغاز شد و با یک اقتباس ادبی بی‌نقص در تلویزیون ملی ایران، به اوج رسید.
تقوایی از دل مستندسازی بیرون آمد. در میانه‌ی دهه‌ی چهل، برای تلویزیون ملی ایران چند فیلم کوتاه ساخت که حال‌و‌هوای زندگی مردم، شهر و آیین‌ها را ثبت می‌کرد: «تاکسی‌متر» در سال ۱۳۴۶ درباره تاکسی‌های تهران و دردسرهای نصب این دستگاه‌های جدید بود؛ یک مشاهده‌ی ساده اما دقیق از برخورد سنت با نظم مدرن.