Όλοι οι άνθρωποι, συνειδητά ή όχι, συνεχώς βρίσκονται σ’ έναν εσωτερικό διάλογο, που συνήθως είναι επικριτικός, προσβλητικός και απορριπτικός. Ξεκινάει από την παιδική ηλικία, από τα λεγόμενα των σημαντικών άλλων, γονιών, δασκάλων, συγγενών, ή και φίλων. Αργότερα οι συγκρίσεις, οι απαιτήσεις για επιδόσεις, τα πρότυπα και τα πρέπει, συνθέτουν μια αυτοεικόνα που θεμελιώνεται σαν βασικός προγραμματισμός. 

Για να συνειδητοποιήσετε την ποιότητα του δικού σας εσωτερικού διαλόγου, το πρώτο βήμα είναι η αυτοπαρατήρηση: μπροστά σ’ ένα γεγονός που έρχεται, μια απόφαση που θα πάρετε, τι λέτε μέσα σας; Αφουγκραστείτε την εσωτερική σας φωνή: Είναι ενθαρρυντική ή αποθαρρυντική; Πιστεύετε ότι θα τα πάτε καλά ή ότι θα αποτύχετε; Λέτε «είμαι δυνατός και θα τα καταφέρω;» ή «Όσο και να προσπαθήσω, ποτέ δεν είμαι αρκετός;»

Συνειδητοποιείστε πως ο βαθμός αυτοπεποίθησήςσας προσδιορίζεται από αυτά που λέτε στον εαυτό σας για τον εαυτό σας, από το πόσο πολύ ή όχι πιστεύετε στις ικανότητές σας. Γι’ αυτό αλλάξτε τον εσωτερικό σας διάλογο, με δύο προϋποθέσεις: α) Αυτό που θα πείτε στον εαυτό σας να το πιστεύετε στο εδώ και τώρα, και β) Όταν το λέτε, να σας κάνει να νιώθετε χαρά και ανακούφιση. Και θα μοιραστώ τρία χαρακτηριστικά παραδείγματα :

1. «Δεν είμαι αρκετά καλή/καλός.»Είναι η πιο συχνή αρνητική πεποίθηση και κρύβεται πίσω από πάρα πολλούς περιορισμούς, φόβους, αναβλητικότητα και δικαιολογίες για όλα αυτά που θα θέλατε αλλά δεν τολμάτε. Ένας τρόπος να την αναδιαμορφώσετε είναι να πείτε «Κάθε μέρα μπορώ να γίνομαι καλύτερος, να βελτιώνομαι και να κάνω ένα βήμα παραπέρα.» Μια τέτοια δήλωση βασίζεται στη σημερινή πραγματικότητα, αναγνωρίζει την προσπάθεια και δίνει χώρο για αυτοαποδοχή και εξέλιξη χωρίς πίεση.
2. «Πάντα παίρνω λάθος αποφάσεις και τα έχω κάνει χάλια στη ζωή μου». Και αυτή την πεποίθηση την συναντάμε συχνά, καθώς οι άνθρωποι κρίνουν αποφάσεις του παρελθόντος με τα δεδομένα του σήμερα. Αντί για μια τέτοια φράση, μπορείτε να πείτε : «Σε κάθε φάση της ζωής μου, έχω κάνει το καλύτερό μου, και μπορώ κάθε φορά να μαθαίνω από τα λάθη μου». Αυτή η δήλωση σας απελευθερώνει από τις άδικες ενοχές για το παρελθόν και σας δίνει δύναμη στο σήμερα να βελτιώνεστε αξιοποιώντας τις εμπειρίες σας.
3. «Οι άλλοι δεν με αγαπούν, δεν με καταλαβαίνουν, δεν με δέχονται όπως είμαι». Η ανάγκη για αγάπη και για αποδοχή είναι τεράστια σε όλους τους ανθρώπους και η αίσθηση έλλειψής της δημιουργείται μέχρι τα πέντε χρόνια λόγω της φυσιολογίας του εγκεφάλου, παρ’ ότι οι περισσότεροι γονείς λατρεύουν τα παιδιά τους και κάνουν το καλύτερό τους. Μια τέτοια πεποίθηση μπορεί να αντικατασταθεί λέγοντας «Μπορεί κάποιοι άνθρωποι να μην με καταλαβαίνουν, υπάρχουν όμως κι εκείνοι που μ’ αγαπούν κι εγώ κάθε μέρα μαθαίνω να με αγαπώ και να με αποδέχομαι όλο και περισσότερο».

Θυμηθείτε πως όλοι είμαστε σε συνεχή εξέλιξη, περνώντας μέσα από τις εμπειρίες της ζωής.