Σήμερα θα μιλήσουμε για τη ΔΕΠΥ (Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας), που εκτός από διάσπαση προσοχής και αδυναμία συγκέντρωσης, εκδηλώνεται και με κάποια κρυφά συμπτώματα, που είτε στα παιδιά, αλλά ιδιαίτερα σε ενήλικες εμφανίζονται και συχνά μπερδεύονται από τις επιρροές του χαρακτήρα και της προσωπικότητας, κι έτσι δυσκολεύεστε να τα προσδιορίσετε.
- Χρόνια Αναβλητικότητα: μια κατάσταση, που δεν προέρχεται από τεμπελιά στον χαρακτήρα, αλλά από δυσκολία στην εκκίνηση, ακόμη και για πράγματα που θέλει πολύ κανείς να κάνει. Συχνά μια τέτοια στάση μπορεί να παρερμηνευτεί ως έλλειψη κινήτρου ή ευθύνης, όμως πίσω της υπάρχει πιθανά υπερφόρτωση του μυαλού ή φόβος αποτυχίας.
- Υπερευαισθησία στην Απόρριψη: με την παραμικρή αφορμή ακόμα και της πιο ήπιας αντίθετης άποψης, ούτε καν κριτικής, αυτό το κρυφό σύμπτωμα της ΔΕΠΥ εκδηλώνεται με έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις, και μπορεί να επηρεάσει σχέσεις, αυτοεκτίμηση και επαγγελματικές συνεργασίες. Είναι βαθιά ψυχοφθόρο και παραγνωρισμένο σύμπτωμα.
- Συνεχής Εσωτερική Ανησυχία / "Θόρυβος" στο Μυαλό: αυτό το κρυφό σύμπτωμα εκδηλώνεται με ένα ασταμάτητο τρεχαλητό του μυαλού σε σκέψεις, ιδέες, λίστες με καθήκοντα, φόβους, ανησυχίες, σενάρια και τεράστια δυσκολία στην χαλάρωση. Μια κατάσταση κυριολεκτικά εξουθενωτική, που μοιάζει με ασταμάτητο εσωτερικό χάος.
- Αίσθηση Χαοτικής/Ασταθούς Ταυτότητας: Οι άνθρωποι με ΔΕΠΥ συχνά δυσκολεύονται να κατανοήσουν τον εαυτό τους και τα θέλω τους, πράγμα που τους εμποδίζει να ακολουθήσουν μια σταθερή πορεία. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ένα έντονο αίσθημα ανεπάρκειας που μειώνει τη συνέπεια σε στόχους και καλλιέργεια καλών σχέσεων.
- Υπερ-εστίαση σε μόνο ένα πράγμα: στην υπερπροσπάθεια, ένα ακόμα κρυφό σύμπτωμα της ΔΕΠΥ είναι η πιθανότητα τα άτομα να "κολλήσουν" με πάθος σε κάτι για ώρες, αγνοώντας ανάγκες και περιβάλλον. Αν και στην αρχή μοιάζει παραγωγικό, δεν είναι πάντα, γιατί μπορεί να οδηγήσει σε εξάντληση ή παραμέληση άλλων υποχρεώσεων.
- Συνεχής Ενοχή & Αυτοκριτική: οι άνθρωποι με ΔΕΠΥ βιώνουν συχνά το αίσθημα ότι «δεν είναι αρκετοί», ότι «κάτι δεν κάνουν καλά» — ακόμα κι όταν τα καταφέρνουν. Και ένα τέτοιο μοτίβο με τάση εσωτερίκευσης χρόνιων αποτυχιών και αρνητικής ανατροφοδότησης οδηγεί σε ψυχική φθορά.
Αν αυτά τα συμπτώματα εμμένουν στον χρόνο, εντείνονται με την ηλικία, επηρεάζουν τη λειτουργικότητα και εκδηλώνονται σε όλα τα περιβάλλοντα, τότε θα χρειαστεί να απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό, ώστε να υιοθετήσετε την κατάλληλη συμπεριφορά απέναντι στο άτομο που υποφέρει. Είναι σημαντικό να εκπαιδευτείτε και εσείς, ώστε να συνεργαστείτε στην αντιμετώπιση και την θεραπεία του, αποφεύγοντας χαρακτηρισμούς απόρριψης, επιβραβεύοντας την προσπάθεια, και παραμένοντας δίπλα στο άτομο και όχι απέναντί του. Θυμηθείτε πως η ΔΕΠΥ είναι μια διαταραχή που μπορεί να θεραπευτεί.
