Թատրոնի մասին պատկերացումները շատերի համար տարբեր են, մեկի համար զվարճանք է, մյուսի համար՝ կյանք: Իսկ ի՞նչ է զգում բեմում նեկայացման պահն ապրող դերասանը. կյա՞նք, թե՞ ավելի զորեղ մի բան:

Սպորտը ոչ միայն ֆիզիկական, այլև կամային ուժ է պահանջում: Հաղթանակները հենց այնպես չեն տրվում, հաճախ դրանք տարիների ցավեր ու պայքարներ են: Իսկ ի՞նչն է օգնում կռիվ տալ ու նայել առաջ, երբ մի քանի հարյուր կիլոգրամ վեր ես բարձրացնում:

Արդյո՞ք քաղաքական մարդը սիրում է խոսել միայն քաղաքականությունից, իսկ նրան երբևէ հարցրե՞լ եք, օրինակ, գրականությունից կամ սիրուց: Քաղաքական առօրյան հաճախ խանգարում է խոսել ու լսել այն, ինչն ամենից շատն է ներսում կուտակվել: 

Իսկ այսօր մենք խոսում ենք:

Երազանքներին հասնելու ճանապարհը հաճախ այնքան բարդ է լինում, որ երբեմն դրանք անհետանում կամ փոխակերպվում են, բայց կարևոր է չհուսաթափվել ու քայլել առաջ: Նա, կարծես թե, ընտրեց վերջին տարբերակը:

Լավ կրթություն ապահովողի դերը երկար ճանապարհի ու կայացրած բարդ որոշումների արդյունքն է, իսկ մնո՞ւմ է ժամանակ քայլելու, երազելու կամ, պարզապես, հանգստանալու:

Ամանորյա հրաշքին հավատո՞ւմ ես: Նա միշտ գալիս է ձմռանը և ուրախացնում բոլորիս, ստանում է մի շարք նամակներ ու փորձում կատարել բոլորիս երազանքները: Իսկ ո՞վ է ինքը, և ունի՞ երազանքներ:

Ամենօրյա քաղաքական զրույցներ, վազք, հանդիպումներ... ժամանակ չի մնում անգամ մտածելու սեփական կյանքի մասին... Փոքրիկ ժամանակում ու փակ տարածքում ծանոթանանք նրա հետ:

Ամեն անգամ նոր կերպարով բարձրանալ բեմ ու հետո իջնել՝ որպես արդեն սովորական մարդ: Բեմն ու բարձրախոսը երբեմն խաբում են իսկականի մասին խոսելու ժամանակ:
Իսկ ինչպիսին է փողոցում ուղղակի քայլող Արամ Կարախանյանը:

Հայկական մշակույթը շատերն են սիրում, բայց կան մարդիկ, ովքեր անխոնջ ու լուռ աշխատում են այդ մշակույթի համար, ապաև առաջարկում մշտապես կրողը լինել մշակույթի ու դա դարձնել առօրյայի մի մաս: Ի՞նչ կասի սրա մասին Հայկ Համբարձումյանը։

Գործարար բառն ավելի շատ իմաստներ ունի, քան այն ինչի հետ հաճախ կապում են՝ գումարը… գործարարներն էլ ոչ միշտ են միայն գումարի մասին խոսում:

Կինոյի մեջ միշտ կա մեկ այլ կինո, իսկ կինոմանների համար յուրաքանչյուր պատում ու պատկեր առանձին նշանակալի է: Կինոգետի համար արդյո՞ք բարդ չէ տարբերել իրականությունն ու կինոն:

Փոդքասթ, հաղորդում, տեղեկատվության ապահովում...Իսկ ովքե՞ր են, որ կարողանում են զրուցել տարբեր մասնագիտությունների տեր մարդկանց հետ ու փոխանցել ամենակարևորը: Իրենք ի՞նչ կպատմեն իրենց մասին:

Երաժշտության ժամանակ խոսքերն անիմաստ են ու անկարևոր, այստեղ մարդն էլ հաճախ երկրորդական է դառնում: Բայց եթե կարևորենք ու փորձենք բացահայտել նաև երաժիշտին:

Քաղաքականությունից խոսելու այնքան բան կա, որ հաճախ մարդն իր մտքերով ու ապրումներով կորչում է այնտեղ, բայց հաճախ պիտի փնտրել ու գտնելը կարևորը:

Հումորային պատմություններ, կոլորիտային տեսանյութեր ու զրույցներ, մարդկանց ժպիտ տալու անընդհատական փորձեր: Իսկ մարդը հասցնու՞մ է այդ ընթացքում մտածել ինքն իր ու իր ապրելակերպի մասին:

Փակ սենյակներ ու անընդհատական զրույցներ մարդկանց հետ. լսողի ու հարցեր տվողի դերը արդյո՞ք հեշտ է։ Սիրել քո աշխատանքն ու շարունակել ապրել սիրելով։

Գրականություն, կյանք, ազնվություն, հաղթահարված ու չհաղթահարված վախեր... Պատմություն` գրականությունից դուրս ու ներս: