ใบตองเป็นของที่ย่าคุ้นมือมาก เพราะต้องใช้ใบตอง ทำข้าวต้มมัดทำขนมต่างๆ แต่การตัดมาไม่ใช่ว่าจะใช้ได้เลย ก่อนจะใช้ได้ต้องนำใบตองมาฉีกแบ่งแยกขนาดและทำความสะอาดก่อนนำมาใช้งาน เรื่องกล้วยๆ ที่เราเพิ่งจะมาได้ทราบว่า กล้วยหนึ่งต้นออกผลได้แค่ครั้งเดียวแล้วมันจะตาย นก ช่วงนี้ที่บ้านมีนกหน้าตาแปลกๆ มาเยอะขึ้น ในสมัยย่านั้น เคยมีนกแร้งมาหากินอยู่ที่แถวบ้านด้วย ซึ่งเป็นนกที่ตัวใหญ่ คอยกินซากสิ่งมีชีวิตที่ตาย 

ตายแล้ว..จะเที่ยวแล้วหรือนี่... ปลาบู่เดี๋ยวนี้หาแทบจะไม่เจอแล้ว เมื่อก่อนหาได้ง่ายตามรูในคลอง ย่าบอกว่านำปลาบู่มาทำทอดมัน “โคตรอร่อย” เหนียวหนึบ ต้มยำปลาบู่ทองนำมาต้มยำอร่อยมาก  ราคาค่อนข้างแพง ในสมัยก่อนนั้นหาอะไรกินค่อนข้างง่าย กุ้ง ก็ถือว่าหาเจอได้งายจนย่าเบื่อที่จะกินในแกง แต่เป็นกุ้งตัวเล็กไม่ได้ใหญ่เหมือนกุ้งแม่น้ำ กุ้งแม่น้ำตัวจะใหญ่และหาไรกินมากกว่า ส่วนมากคนจะไปหากุ้งที่เกาะเกร็ด แถวๆเจดีย์เอียง ก่อนหน้าหนีเจดีย์ เอียงกว่านี้มาก หากไม้ได้ซ่อมป่านนี้คงพังไปแล้ว ยายกล่ำยายที่อยู่เกาะเกร็ดเล่าให้ย่าฟังว่าเห็นมันเอียงตั้งแต่เด็กแล้ว ไม่ไปไหนแล้ว.. หมดเวลาแล้ว... สมัยที่ย่าไปเหนือ ไปเที่ยวลำปาง ก็เจอรถม้าแต่ยิ่งไปกว่าเจอรถม้าคือการได้เจอเพื่อนที่ชื่อเหมือนกัน ที่เคยขายของที่ตลาดร้านใกล้ๆ กันก่อนที่เขาจะย้ายไปลำปาง ซึ่งการได้เจอกันในครั้งนี้ เป็นเรื่องบังเอิญ ที่เปรียมไปด้วยความคิดถึง เพราะคิดว่าจะได้เกินกันก็ยาก วันนั้นที่ย่าไปเที่ยวลำปาง ได้เข้าไปเที่ยวตลาดพอดี เพื่อนย่า เห็นย่าเดินผ่านมาพอดีเลยวิ่งกระโจนเข้ามาหาด้วยความดีใจ เขาได้ขายขนมลอดช่องเหมือนเดิมที่ขายที่ตลาดกับย่า เขาเคยสอนวิชาการทำลอดช่องสูตรลับให้ย่า ว่ามีขั้นตอนการทำอย่างไร โดยเมนูนี้มีชื่อเรียกว่า ลอดช่องสิงคโปร์ แกงฮกที่เหมือนแกงรวมวัด ที่นำผักทุกๆอย่างมาใส่ และปิดตอนด้วยการเห็นรถม้าที่ลำปาง ที่ดูน่าสงสารเพราะว่าม้าโดนตีดังเฟี้ยบๆ