
Carlyle felsefesinde kahramana tapınmak, kahramanı kutsamak tarihin gerçek yüzüdür. İnsanlık tarihi aslında kahramanların hayat hikayeleridir. Bütün göçlere, savaşlara, barışlara ve gelişmelere kahramanlar yön verirler. Öyleyse onları tanımak tarihi tanımaktır, onlara tapınmak hiçbir zaman sonu gelmeyecek bir putperestlik türdür. Paganizmin en kadim kalıntısıdır.