Rusya’yı Ukrayna ile, Çin’i Tayvan ile test eden Washington neyi ölçmek istiyor?Sadece askerî kapasiteyi değil — siyasi irade direncini, nükleer eşik davranışını, diplomatik manevra kabiliyetini ve baskı altındaki karar reflekslerini. Bu bölümde konuşuyoruz: 🔹 ABD’nin “jeopolitik laboratuvar” stratejisi🔹 Ukrayna sahasında Rusya’nın verdiği stratejik sinyaller🔹 Tayvan hattında Çin’in test edilen kırmızı çizgileri🔹 İran, Hindistan ve Suudi Arabistan neden sıradaki potansiyel stres testleri?🔹 Ve en kritik soru: Türkiye neden test edilen değil, testin şeklini değiştiren aktör? Türkiye bu krizlerin konusu değil —Türkiye artık bu krizlerin parametrelerini değiştirebilen, denklemi kurabilen bir güç. 🎧 Bölümü dinleyin, abone olmayı unutmayın. https://esenermiserturk.com.tr/strategic-perspectives/f/the-united-states-is-using-global-crises-to-test

This episode explains why Taiwan has become one of the most crucial pillars of the global economy. We examine the island’s dominant role in advanced semiconductor manufacturing, the strategic importance of TSMC, and the geopolitical pressures that make Taiwan a single point of failure for modern technology and global supply chains. A concise look at why Taiwan’s importance is unmatched in the 21st-century world. #Taiwan #TSMC #Semiconductors #ChipIndustry #Geopolitics #GlobalEconomy #SupplyChain #AIChips #USChina #TechSecurity #AdvancedManufacturing #Technology

Elon Musk neden “para önemsiz olacak” diyor?Bu bölümde, Musk’ın geleceğe dair iddialarının arkasındaki asıl ideolojik kaynağı inceliyoruz: 1930’ların Teknokrasi hareketi.Robotik, otomasyon, enerji devrimi ve “bolluk ekonomisi” kavramlarının, Musk’ın dedesinin de liderlerinden olduğu bu akımla nasıl birebir örtüştüğünü anlatıyoruz.Musk’ın vizyonu bir tahmin değil — yüzyıllık bir ideolojinin modern versiyonu.

“1929’dan 2025’e uzanan büyük ekonomik krizlerin dünyayı nasıl dönüştürdüğünü 2026’ya girerken kısa ve anlaşılır bir özetle anlatıyorum.”

The Economist 2026’yı “çoklu kırılmaların yılı” olarak tanımlıyor.Yani aynı anda birkaç fay hattı hareket ediyor:büyük güç rekabeti, yapay zekâ balonu, borç krizi ve toplumsal yeniden şekillenme. Bu bölümde 2026’yı şekillendirecek on küresel eğilimi ve bunların Türkiye’nin stratejik konumuna etkisini konuşuyoruz.Artık mesele, değişimin neresinde duracağımız. https://esenermiserturk.com.tr/   #TheEconomist #2026Trends #YapayZeka #Ekonomi #Türkiye

Yaptırımların gevşediği, dengelerin değiştiği bir dönemde Suriye dosyası yeniden açıldı. Amerika yaklaşımını yumuşatıyor, Türkiye masaya dönüyor, Şam beklenmedik biçimde yeniden denkleme giriyor. Bu bölümde soruyoruz: Yeni diplomatik alan gerçekten çözüm mü getiriyor, yoksa sadece yeni bir denge oyunu mu başlıyor?

ABD’de hükümet kapanması bitti ama kriz bitmedi.Kongre’deki çatlak, iki partinin iç dengelerindeki kırılma ve Washington’ın giderek yönetilemez hale gelen yapısı…Bunlar sadece bugünü değil, ABD’nin geleceğini de yeniden şekillendiriyor. Bu bölümde, kapanmanın ardındaki gerçek siyasi fay hatlarını ve önümüzdeki döneme olacak etkilerini konuşuyoruz.      

🎙️ Nedir Kerameti Bu Mamdani’nin?Wall Street’in kalbinde bir sosyalist belediye başkanı…Zohran Mamdani, New York’un yeni yüzü mü, yoksa sistemin kendi çelişkisi mi?Bu bölüm, küresel finansın merkezinde yükselen “şehir sosyalizmi”ni, değişen demografiyi ve Trump sonrası kent siyasetini inceliyor. New York’un hikâyesi üzerinden, 21. yüzyıl siyasetinin yönünü konuşuyoruz. 🔗 Dijital Diplomasi

Ortadoğu yeniden hareketli.Lübnan sınırında artan gerilim, bölgedeki güç dengelerini değiştiriyor.Bu bölümde Hizbullah’ın nasıl doğduğunu, bugün neden yeniden gündemde olduğunu ve yarının olasılıklarını konuşuyoruz. Net, tarafsız ve sahadan beslenen bir analiz.🔹 5 dakikada geçmiş, bugün ve yarın.🔹 Jeopolitik dengeyi sade bir dille. 🎧 Şimdi dinle 

Türkiye, dış politikada yeni bir dönemin eşiğinde.İstihbarat, ekonomi ve savunma alanlarında eşzamanlı ilerleyen stratejik hamleler; Ankara’yı artık yalnızca bölgesel değil, küresel ölçekte belirleyici bir aktör haline getiriyor.Bu bölümde Jeopolitik Küratör Esen Ermiş Ertürk, son haftalardaki gelişmeleri analitik bir bakışla yorumluyor: Türk istihbaratının uluslararası konumu Suriye–Ürdün–Körfez kara hattının yeniden açılması NATO’nun Karadeniz stratejisinde Türkiye etkisi GÖKDOĞAN ve MURAD testlerinin anlamı Kafkasya’da yeni diplomatik açılım sinyalleri 🎧 Türkiye artık olayların değil, dengelerin şekillendiği masanın parçası.

Bu bölümde:▫️ Türkiye’nin güvenlik odaklı ama insana dayalı diplomasi modeli▫️ ABD’nin Ortadoğu’da yeniden konumlanma arayışı▫️ Avrupa’nın Türkiye’yi yeniden “stratejik ortak” olarak tanımlaması▫️ Sudan’daki çöküşün küresel vicdandaki yansımaları “Artık mesele taraf seçmek değil, düzen kurmak.Ve o düzenin merkezinde Türkiye var.”

Kore Yarımadası’nda yeni bir denge kuruluyor.Kuzey Kore’nin nükleer kapasitesi üçe katlanırken, Çin bu krizi çözen değil — kontrol eden güç haline geliyor. Bu bölümde şu soruya odaklanıyoruz: Çin, istikrarı mı koruyor, yoksa donmuş bir krizi kendi çıkarı için mi sürdürüyor? 🔹 Çin’in “çifte rolü”: hem koruyucu hem baskılayıcı.🔹 ABD ile Pekin arasındaki sessiz diplomasi savaşı.🔹 Rusya’nın sahaya girişiyle daralan Çin manevra alanı.🔹 Ve Türkiye açısından büyük güçlerin kriz yönetiminden çıkarılacak stratejik ders:“Barış, ancak güç dengesiyle sürdürülebilir.” 🌏 Jeopolitik Küratör Esen Ermiş Ertürk anlatımıyla, yeni küresel düzenin soğuk gerçeklerine dair derin bir analiz.

-SDG’nin merkezi orduya katılması, Türkiye’nin yıllardır vurguladığı “üniter çözüm” için mi!    

Çin Neden Ticaret Savaşını Kazanıyor?   Çin, Amerika Birleşik Devletleri ile yürüyen ekonomik rekabette belirgin bir yapısal üstünlük kurmuş durumda.Bu üstünlük yalnızca üretim kapasitesiyle değil; nadir toprak elementleri, stratejik ihracat kotaları ve küresel tedarik zincirleri üzerindeki hâkimiyetle şekilleniyor.Yani Çin artık ticareti yalnızca ekonomik değil, stratejik bir güç üretim mekanizması olarak görüyor. Donald Trump ve Xi Jinping arasındaki son görüşme her ne kadar geçici bir yumuşama izlenimi yaratsa da, denge hâlâ Pekin’in lehine.Amerika’nın uyguladığı korumacı politikalar, ironik biçimde, üretim ve sermayenin yeniden Çin’e yönelmesini hızlandırıyor.Sonuç olarak küresel tedarik zincirlerinde Çin merkezli bir yeniden yapılanma süreci gözlemleniyor. Bu tablo Türkiye açısından üç temel stratejik başlık içeriyor. Birincisi: Kritik minerallerde egemenlik.Lityum, kobalt, nikel, grafit, bakır, manganez, bor ve nadir toprak elementleri…Bunlar yalnızca sanayi için değil; enerji dönüşümü, savunma teknolojileri ve yapay zekâ donanımları için de hayati önem taşıyor.Türkiye bu alanı artık sadece ekonomik değil, ulusal güvenlik ve dış politika ekseninde ele almalı.Orta Asya ve Afrika’daki maden diplomasisi, upstream bağımsızlık açısından belirleyici bir unsur olabilir. İkincisi: Ticaretin diplomasiyle bütünleşmesi.Bugün ticaret anlaşmaları yalnızca ekonomi politikası değil, aynı zamanda jeoekonomik diplomasi anlamına geliyor.Kalkınma Yolu ve Orta Koridor projeleri, bu yaklaşımın somut örnekleri arasında yer alıyor. Üçüncüsü: Çok kutuplu ticaret düzenine uyum.Çin’in üretim merkeziliği güçlendikçe, Türkiye’nin avantajı;Doğu Asya üretimi ile Avrupa tüketimi arasında tarafsız, güvenilir bir montaj ve lojistik köprü kurabilmesinde yatıyor.Bu rolün sürdürülebilmesi, öngörülebilir düzenlemelere ve hem Doğu hem Batı standartlarına eşzamanlı uyuma bağlı.

Sudan: Afrika’nın Yeni Suriye’si Mi?  

Fed frene bastı, ayağını gazdan çekti… Piyasalar ise hâlâ yön arıyor.

Büyük Buluşma Gerçekleşti — Trump & Xi | Busan Görüşmesi — Japonya Etkisi

Trump, Asya turuna Tokyo’dan başladı: Bu hamle Çin’e verilmiş mesaj mı?<br />Trump’ın Asya turuna Tokyo’dan başlaması, takvim üzerinde rastgele verilmiş bir karar olarak görülemez. Çünkü bu ziyaret, Çin Devlet Başkanı Xi Jinping’le yapılması beklenen görüşmeden hemen önce gerçekleştiği için, Washington’ın daha ilk adımda “bu sahneye yalnız çıkmıyorum” mesajı vermek istediği anlaşılıyor. ABD, Asya eksenine dönüşünü yalnızca lider diplomasisi üzerinden değil, yeniden sertleşen bir ittifak hattı üzerinden tesis etmeye çalışıyor.

In 2025, the United States announced a new federal budget that earmarked $185 billion for immigration enforcement.That figure is larger than the combined annual military spending of the United Kingdom and France.At first glance, it seems like a domestic matter — about border patrols, detention facilities, and the enforcement of immigration law.But when examined closely, this budget reveals much more than policy. It signals a deeper transformation of governance — not just in the U.S., but globally.This level of spending doesn’t come from a single leader’s ideology. It reflects a broader, trans-administrative shift — one driven by the interests of a vast security-industrial network.This network includes defense contractors, surveillance technology firms, data analytics companies, and the government agencies that purchase their services.We’re no longer just talking about physical borders.Today, borders are becoming digital infrastructures — lined with sensors, drones, facial recognition systems, and AI-based threat detection.And these systems are not dismantled when a new government comes to power.They become embedded. Permanent.What we are witnessing is not merely border control — but the creation of a control society.One where movement is categorized, risk is predicted, and people are sorted not by law but by algorithms.And this isn’t happening only in America.The European Union operates similar technologies through platforms like EUROSUR, ( European Border Surveillance System ) which enables real-time tracking of people on the move.Private firms increasingly influence public migration policy — by designing the tools through which borders are managed.So what does this tell us?That migration has become more than a humanitarian or labor issue.It has become a vector of security logic — a way to justify permanent infrastructure, constant surveillance, and the normalization of exception.Political theorist Colin Crouch once wrote about “post-democracy” — a system in which democratic institutions still exist, but decisions are made elsewhere, by powerful elites and unelected interests.This immigration budget is an example of that shift.While public debate focuses on elected leaders, the systems being built behind the scenes are quietly reshaping how governance works.Governments partner with corporations in opaque ways, creating data regimes that categorize individuals long before they reach a border.And once this infrastructure is in place, it is very difficult to undo.Contracts are signed. Technologies are installed. Institutions are built around them.What begins as a response to a temporary crisis quickly becomes a permanent operating system.So yes — $185 billion is a large number.But it’s not just about money. It’s about continuity.It represents a future where control is decentralized, but intensified.Where states manage not only territory, but behavior, desire, and movement.And the ultimate question is this:Who will inherit this system — and how will they use it?<a href="https://esenermiserturk.com.tr/anali%CC%87zler/f/trump%E2%80%99s-185-machine" target="_blank" rel="noreferrer noopener">https://esenermiserturk.com.tr/anali%CC%87zler/f/trump%E2%80%99s-185-machine</a>

Putin’in siyasi başarısının nedenlerini anlattım.Akademik tezim olan Vlademir Putin ve analizlerim.