sen evde
ben evde
birbirimize denk düştük
aklımız yer değiştirdi
birbirine gitti geldi
güzel ziyaretlerdi
biz çok güldük
(bu şehir hiç öyle gülmedi)
birlikteydik
dünyaya karşı
bahçede ya da yatakta
arada bir yıldız düşüyordu
senin gözlerinden
ben bakmaz gibi yapıyordum
halbuki…
bir de saçların ve sen
dolanırdı dudaklarına
düşüncemin ucundan
geçerken
oluşumuz bu tabii
bir yaz gecesinin habersizliği
sen sahi miydin
yoksa
bir ihtimal mi?
kahkahalarım geldiler
oturmaya
uzaktan
belki öbür dünyalardan
belki eski bir filmden
bir çay koydum
termostan
kısık bir tebessüm
iki yudumluk anı
kalbimi karıştırdı
gülüştük
içimde biraz sen unuttum
şarkılar açtı sessizliğimizi
tutuştuk
seni aklıma ve kalbime
paket yaptım
götüreyim diye
gittiğim her yere
(özleşiriz belki)
bilmem kaç defa
geliriz aynı yere
aynı ayrılığa
ilk defa gibi
kavuşmak mı?
o başka bir ihtimal
ama
bir kere tutuştuk
bitti artık
sönmedik
aklım çıktı yola
kalbim sende kaldı
ikisi de biçare
anlatıyor birbirine
insan ne anlatırsa
kendine anlatırmış
Ben seni anlatmaya başladım ya,
kendime dost oldum,
biraz da çocuk.
Susuştuk
Sonrası
Uyanıp uyanıp durdum
Bi sade kahve koydum
En sade olan en çok acıtırmış
—Summer