In deze aflevering duik ik in een onderwerp dat me al langere tijd bezighoudt:
de subtiele verstrikking die kan ontstaan binnen systemisch werk.
Er lijkt een stroming te ontstaan die de mens ziet als dé schakel die het patroon moet doorbreken.
De drager van wat eerder niet gedragen werd.
De uitverkorene die het familiesysteem komt helen.
En hoewel dat misschien spiritueel en verantwoordelijk klinkt,
zie ik ook een schaduwzijde:
een vorm van verborgen martelaarschap,
waar het ego zich voedt aan het idee van betekenisvol lijden.
Maar wat als we hier niet zijn om te dragen wat zij niet konden?
Wat als we simpelweg hier zijn om te leven,
bewust, in verbinding, maar vrij?
In deze aflevering onderzoek ik:
de valkuil van de 'uitverkorene' in systemisch werk;
hoe het ego een spiritueel sausje krijgt;
waarom 'dragen' niet hetzelfde is als verantwoordelijkheid nemen;
en hoe we kunnen leven mét patronen, zonder ons erin te verliezen.
Een uitnodiging tot helderheid, aanwezigheid en verzachting.
Niet om alles op te lossen,
maar om je plek in het leven weer in te nemen, als mens.