Pierwszy w życiu film widziałam w mławskim kinie Kosmos w 1987, wyszłam zaczarowana i tak trwa moja filmowa Niekończąca się Opowieść. Zawsze kochałam film jako sztukę wyrazu. Doceniam szczególnie te pozycje, które zostają ze mną przez jakiś czas, niejednowymiarowe. Lubię dopracowane, przemyślane tematy, bez przypadkowości i nieoczywiste. Cenię filmy dające przestrzeń dla widza, pogłębiające obrane zagadnienie, o prostolinijnej narracji.