Pierwszy w życiu film widziałam w mławskim kinie Kosmos w 1987, wyszłam zaczarowana i tak trwa moja filmowa Niekończąca się Opowieść. Zawsze kochałam film jako sztukę wyrazu. Doceniam szczególnie te pozycje, które zostają ze mną przez jakiś czas, niejednowymiarowe. Lubię dopracowane, przemyślane tematy, bez przypadkowości i nieoczywiste. Cenię filmy dające przestrzeń dla widza, pogłębiające obrane zagadnienie, o prostolinijnej narracji.
All content for Filmy z Kina Kosmos | MikroPodkast is the property of Filmy z Kina Kosmos and is served directly from their servers
with no modification, redirects, or rehosting. The podcast is not affiliated with or endorsed by Podjoint in any way.
Pierwszy w życiu film widziałam w mławskim kinie Kosmos w 1987, wyszłam zaczarowana i tak trwa moja filmowa Niekończąca się Opowieść. Zawsze kochałam film jako sztukę wyrazu. Doceniam szczególnie te pozycje, które zostają ze mną przez jakiś czas, niejednowymiarowe. Lubię dopracowane, przemyślane tematy, bez przypadkowości i nieoczywiste. Cenię filmy dające przestrzeń dla widza, pogłębiające obrane zagadnienie, o prostolinijnej narracji.
Recenzja filmu obejrzanego 25 lat temu? Czemu nie, The Crying Game jest tak specyficzny, że raz obejrzany może z czasem zgubi szczegóły, ale treść zostanie z Wami na zawsze.
Filmy z Kina Kosmos | MikroPodkast
Pierwszy w życiu film widziałam w mławskim kinie Kosmos w 1987, wyszłam zaczarowana i tak trwa moja filmowa Niekończąca się Opowieść. Zawsze kochałam film jako sztukę wyrazu. Doceniam szczególnie te pozycje, które zostają ze mną przez jakiś czas, niejednowymiarowe. Lubię dopracowane, przemyślane tematy, bez przypadkowości i nieoczywiste. Cenię filmy dające przestrzeń dla widza, pogłębiające obrane zagadnienie, o prostolinijnej narracji.
