Fluent Fiction - Dutch:
Healing Hearts in Vondelpark: A Family's Tribute to Max Find the full episode transcript, vocabulary words, and more:
fluentfiction.com/nl/episode/2025-11-10-23-34-02-nl Story Transcript:
Nl: Het was een koude novembermiddag in het Vondelpark.
En: It was a cold November afternoon in Vondelpark.
Nl: De lucht was fris en de kleuren van de herfstbladeren schitterden goud en rood onder de bleke zon.
En: The air was crisp, and the colors of the autumn leaves shone gold and red under the pale sun.
Nl: Kinderen waren vrolijk, hun stemmen mengden zich met het zachte geritsel van bladeren en het licht van hun Sint-Maarten lantaarns danste langs de paden.
En: Children were cheerful, their voices mingling with the soft rustling of leaves and the light from their Sint-Maarten lanterns dancing along the paths.
Nl: In het midden van dit levendige tafereel stond Lars, gehuld in zijn dikke wollen sjaal.
En: In the middle of this lively scene stood Lars, wrapped in his thick wool scarf.
Nl: Hij keek naar de kleine kring die zich om hem heen verzamelde: zijn vrouw Eva en hun kinderen, Bram en zijn jongere zusje.
En: He looked at the small circle gathered around him: his wife Eva and their children, Bram and his younger sister.
Nl: Ze waren hier om Max te herdenken, hun geliefde hond die een jaar geleden was gestorven.
En: They were here to remember Max, their beloved dog who had passed away a year ago.
Nl: Lars voelde zich nerveus.
En: Lars felt nervous.
Nl: Dit moment moest perfect zijn, een balans tussen verdriet en vreugde.
En: This moment needed to be perfect, a balance between sadness and joy.
Nl: Naast hem stond Bram, zijn handen diep in zijn zakken gestoken.
En: Next to him stood Bram, his hands deeply shoved into his pockets.
Nl: Bram was anders sinds Max was gegaan.
En: Bram was different since Max was gone.
Nl: Gesloten, zelden sprak hij meer dan nodig was met zijn vader.
En: Withdrawn, he rarely spoke more than necessary to his father.
Nl: Lars voelde het schuldgevoel knagen.
En: Lars felt the gnawing guilt.
Nl: Zijn beslissing om Max eerder naar de dierenarts te brengen had niet voor meer tijd mogen zorgen, maar voor meer verdriet.
En: His decision to take Max to the vet earlier had not allowed for more time, but for more grief.
Nl: "Zullen we beginnen?"
En: "Shall we begin?"
Nl: vroeg Eva zachtjes, haar hand op Lars’ arm.
En: Eva asked softly, her hand on Lars’ arm.
Nl: Hij knikte en ving zijn adem om de juiste woorden te vinden.
En: He nodded and caught his breath to find the right words.
Nl: "We zijn hier vandaag om Max te herinneren," begon Lars terwijl hij de lantaarns aanstak, een gebaar dat hij hoopte een brug zou bouwen tussen de seizoenen van verdriet en de vreugde van St. Maarten.
En: "We are here today to remember Max," began Lars as he lit the lanterns, a gesture he hoped would build a bridge between the seasons of grief and the joy of St. Maarten.
Nl: "Hij bracht ons zoveel geluk."
En: "He brought us so much happiness."
Nl: Het ritueel begon en kleine lampjes weerspiegelden in elk paar ogen.
En: The ritual began, and small lights were reflected in every pair of eyes.
Nl: De lampjes flakkerden in de avondbries.
En: The lights flickered in the evening breeze.
Nl: Stilte daalde over de groep, gebroken door het scherpe geluid van een brekende tak.
En: Silence descended over the group, broken by the sharp sound of a breaking twig.
Nl: Het was Bram.
En: It was Bram.
Nl: Zijn gezicht was...
