Մովսես և Արամ Աթյանները հրաժարվելով իրենց հիմնական մասնագիտությունից որոշել են գրաֆիկ դիզայն սովորել և խորանալ այդ ժամանակակից մասնագիտության մեջ։ Եղբայրների հիմնադրած ընկերությունը, որը հետագայում դարձավ նրանց բիզնեսը, զբաղվում է բրենդինգով, փաթեթավորման դիզայնով և զուգահեռ էլ իրենց մասնագիտական հմտություններն են փոխանցում եկող սերունդներին։
Արամը մասնագիտությամբ ինժիներ է, բայց այնպես էր ստացվել, որ համալսարանական տարիներին ապագա կնոջ դասերին մի քանի անգամ ներկա լինելուց հետո զգացել էր, որ ինքն էլ է հավանում այդ մասնագիտությունը և տարիներ անց, արդեն ներկա կնոջ մասնագիտությունը «գողացած» Արամը դառնում է գրաֆիկ դիզայնի մասնագետ։
Եղբայրները սկսում են ֆրիլանս հարթակներում աշխատել, քանի որ ընտանիքի և երեխաների հետ արդեն դժվարանում էին տանից աշխատելը, հետո գործերը լավացան, հասկացան, որ պետք է առանձին աշխատանքային կենտրոն ունենալ, այդպես ստեղծվեց ներկայիս դպրոցն ու աշխատավայրը։
Արամն էլ, Մովսեսն էլ փաստում են, որ իրենց աշակերտների մեծ մասն իսկապես հետաքրքրությունից դրդված է դիմում իրենց։ Հետքարքիր վիճակագրություն ունեն տարիների փորձից ելնելով՝ այն մարդիկ, ովքեր մտածում են, որ չեն կարող գրաֆիկ դիզայնով զբաղվել, հենց նրանք են լավագույն մասնագետները դառնում, իսկ մինչ ընդունելությունը, եղբայրները փոքրիկ հարցազրույցի միջոցով արդեն պատկերացում են կազմում տվյալ աշակերտի հետագա մասնագիտական հաջողությունների մասին։
Բիզնեսում ներդրումների հարցը եղբայրները չեն մանրամասնում, բայց ամեն ինչ արել են, որ Հայաստանում գործող դպրոցը լինի հարմարավետ, ուսանողները սիրով գան դասերին և առավելագույնս ազատ և անկաշկանդ մթնոլորտում աշխատեն և սովորեն։ Եղբայրներն այսօր աշխատում են հայ արտադրողների հետ։ Փաստում են, որ այսօր հայաստանի շուկայում շատ են լավ արտադրանքները, պարզապես պետք է լավ բրենդինգ արվի, դա էլ ապահովում են իրենք։ Գրաֆիկ դիզայնը խնդիր լուծող մասնագիտություն է, ասում է Արամն ու հիշեցնում, որ դիզայնի դասերն ավելի հետաքրքիր դարձնելու համար որոշել է ՏԻԿ ՏՈԿ սոցիալական հարթակում լոռվա բարբառով տեսահոլովակներ պատրաստել, որտեղ ամեն անգամ մի բան է սովորեցնում։